Dag 94, maandag 4 mei, Devonport

Inderdaad, slechts een heel klein beetje geslapen. Mijn fiets was nog heel (ik had haar dan ook stevig verankerd). Via de Esplanad en Wright Street de Bass Highway op om over de rivier te komen. Het was net 7 uur en dus reed ik eerst verkeerd een eindje Devonport Rd op. Ik bedacht mij echter al snel dat dit toch echt niet goed kon zijn. Omgekeerd maar weer en ontbeten bij McDonalds. Meer was er niet open op dit vroege uur. Hier ook een van de locale kranten ingezien. Dat een paar scholieren bereid zijn gevonden bloed te geven wordt hier gebracht met een grote foto op de voorpagina. Dat de Taliban Islamabad dreigt in te nemen en kernwapens tot haar beschikking zou kunnen krijgen staat ergens achteraf. Nou ja, De Taliban komen hier toch waarschijnlijk niet, dus wat maakt het ook uit. Bij de locale VVV een folder opgehaald " your guide to Cycling touring" met veel informatie over fietsen alhier, routes en hoogtekaartjes. Mijn aanstaande route / lijdensweg valt hier op te volgen: http://www.discovertasmania.com/__data/assets/pdf_file/0008/55547/CycleTouringMap.pdf . Als eerste ga ik naar het westen. In deze PDF zijn dat de onderste drie bladzijden (in het groen). Vanaf heden zal ik bij elke rit die op deze kaart te vinden is naar het hoogtekaartje met de corresponderende letter verwijzen

Eerst maar eens een slaapplek uitzoeken. Voordat ik ga fietsen, wil ik wel eerst fatsoenlijk slapen. Ik heb mijn intrek genomen in het Tasman backpackers, in een ruimte met drie bedden, waarvan een bezet. Mijn bed bleek als opslagplaats voor bier te dienen en ook de wanden van de kamer waren voorzien van de nodige blikken bier. Een liefhebber dus, aan een rondslingerend nationaal voetbalshirt te zien van Franse origine. Er liepen verder vooral Japanners rond alhier. Hierna ben ik maar eens naar een fietsenmaker gegaan. De ketting moest aangespannen worden en ook mocht er na drie maanden wel eens een drupje olie op. Zo gezegd zo gedaan. Vervolgens naar de supermarkt. Hier kwam ik een aardige kerel tegen, die me aansprak over mijn prachtige fiets. Sommige mensen hebben een hond om in contact te komen met anderen, maar een fiets werkt ook heel goed. Hij had in zijn jonge jaren ook veel rondgereisd in Europa en had daar ook veel aardige mensen ontmoet. Hij vroeg me direct maar of ik zin had om bij hem en zijn vrouw te pitten. Plaats genoeg. Helaas had ik net al geboekt in het hostel. Hij gaf me ook nog een paar tips mee om me vooral warm te kleden en niet te vergeten een paar handschoenen aan te schaffen als ik naar het westen ging. Zo gek zal het toch wel niet worden?

Vervolgens naar het online center in de bibliotheek. Hier wat ge-internet. Bij buitenkomst bleek er een andere kerel naar mijn fiets te staren (wanneer eens een mooie dame?). Ook hier weer hele verhalen en wederom de tip om me warm te kleden en handschoenen te kopen. Zou het echt zo erg wezen? Vervolgens bij Deens restaurant Dannebrog gegeten. De uitbater dacht dat ik een Noor was vanwege de Noorse vlag op mijn jas en begon in het Vikings te spreken. Ik hielp hem maar uit de droom. Terug in het hostel bleek mijn kamergenoot inderdaad een Fransman te zijn. Hij verbleef er al een tijdje (joh!) en werkte als fruitplukker. Hij ging vroeg slapen want vannacht werkte hij in de bewaking van het hostel, reden waarom hij om drie uur op moest staan. Fijn, zit ik hier even in de goede kamer voor een goede nachtrust. Hij keek nog even wat TV op de bak die hij gisteren op straat had gevonden, maar gezien de ontvangst was de reden waarom de TV bij het grof vuil was gezet wel tamelijk duidelijk.

Ik ging maar eens douchen. Heel vrolijk werd ik hier niet van. Een zwaar beschimmeld plafond met grote gaten erin. De douche zelf deed het echter goed. Keuken en eetruimte waren ook al in zware staat van verval. Gescheurde, vuile stoelen, kleverige plekken op de vloer. Kortom: geen aanrader. Ik ging maar eens pitten. Om mijn matras was zo te merken een laag plastic gebouwd. Er liggen hier toch geen mensen in hun bed te zeiken hoop ik? Enfin, kan mij het ook schelen. Ik ben te moe om me daar heel druk om te maken. Morgen fietsen, op naar Stanley.

Gefietst: 12 kilometer
Uitgegeven: 155,- (ontbijt 11,15; slapen 20,-; eten & drinken 24,40; ketting spannen 18,70; internet 30,-; avondeten 40,90)