Dag 95, dinsdag 5 mei, Wynyard

Ik was van plan vandaag naar Stanley te fietsen, een kleine 130 kilometer hiervandaan. Het hele gebeuren rondom het klaarmaken voor vertrek nam echter weer eens zoveel tijd in beslag dat dat al voor mijn vertrek niet echt haalbaar meer leek. Ondanks dat de zon scheen, was het behoorlijk aan de frisse kant. Het leek me dan ook wel zo verstandig om een trui te kopen, aangezien ik helemaal niets bij me heb op warmhoudgebied. Welke idioot gaat er dan ook fietsen als het koud is? In een locale outdoorwinkel heb ik een Icebreaker trui gekocht, gemaakt in NZ van Merinowol. Die schapen weten wel hoe ze zich warm moeten houden. Ik betaalde de volle mep, terwijl in Omarama (waar dit spul vandaan komt er net een grote uitverkoop aan de gang was toen ik er was, handig hoor). Tevens heb ik hier nog een kaart van Tasmanie gekocht. Ook wel een Tassie map genaamd, niet te verwarren met ongeschoren vrouwen (ik geef het maar door zoals het in de LP staat). Uiteindelijk vertrok ik pas om een uurtje of 12. De route voert langs kaartje R. Niet schrikken van al die pieken. De hoogste piek is nog geen 130 meter. Zeker goed te doen.

Helaas is de Bass Highway vandaag voor het grootste gedeelte de aangewezen weg. Fietsen in Australië verschilt nogal van fietsen in NZ. Als een weg hier druk is, is het ook echt druk, in NZ is de kans dan nog steeds groot dat er weinig ander verkeer is. Erg aangenaam fietsen is het hier dan over het algemeen ook niet op de Highway. Gelukkig was de zon wat harder gaan schijnen. Genoeg om me redelijk warm te houden zonder dat ik een jas aan hoef te doen. De eerste kans om van de Highway af te raken is bij Ulverstone, waar ik via de Eastland Drive in het centrum terecht kwam. Hier ben ik even bij de VVV langs geweest, alwaar ik een folder zag over de Gunns Plains caves. Hmm, daar wil ik ook wel heen. De weg erheen gaat echter vrij steil omhoog en ik geloof niet dat ik daar nog tijd voor heb vandaag. Nou ja, wellicht aan het einde van mijn verblijf alhier. Via Hobbs Parade en Queen Street de kustweg gevolgd naar Penguin. Een heerlijk rustige weg met weidse uitzichten over de zee. Er loopt ook een spoorrails langs de kust. Dat zou best een leuke toeristische attractie kunnen worden. In Penguin geluncht met een curry. Wat mij betreft had het wat scherper gemogen.

Vervolgens verder langs de kust over Preservation Drive om een einde verderop weer op de snelweg uit te komen. Ik heb de snelweg de hele tijd gevolg totdat ik er eindelijk bij Doctors Rocks, vlak bij Wynyard, weer af kon. Het was inmiddels al wat donker aan het worden, helemaal donker is het hier reeds om 17.30 uur en ik besloot maar in Wynyard te blijven. Bij de locale VVV vond men het maar heel bijzonder dat ik in deze tijd van het jaar op de fiets aan het toeren was. Ik werd geheel voor gek verklaard toen ik zei dat ik de Western Explorer van Arthur River naar Corinna wilde fietsen. Mmmm... zou het echt zo erg zijn? Omdat ik nog wat tijd had besloot ik het aanpalende automuseum te bezoeken. Niet groot, een stuk of 20 auto's, maar wel hele bijzondere exemplaren. Zo staat hier een Ford model A uit 1903 die op de allereerste dag van productie van Ford's uit de fabriek is komen rollen. Van die dag bestaat er nog slechts 1 ander exemplaar. Ook een prachtige Chevrolet uit 1915 etc. Vroeger op school mocht ik op mijn verjaardag altijd mijn klas, de juffen en meesters trakteren en als beloning mocht ik een ansichtkaart uitzoeken. Ik koos steevast kaarten van auto's uit de beginjaren van deze uitvinding. Ook mijn allereerste gordijn stonden afbeeldingen van dit soort auto's. Zowel de kaarten als het gordijn heb ik nog (partir, c'est mourir un peu en daar ben ik nog veel te jong voor (dus bewaar ik maar alles)), maar een autogek ben ik toch niet (althans, moderne auto's doen me niet zoveel). Bij mijn ouders een eind verderop in de straat zat vroeger een bedrijfje die leren bekleding voor daken en stoelen van klassieke auto's verzorgde. Daar heb ik in Bugatti's, Hispano Suiza's en "you name it" gezeten. Wellicht ben ik daardoor een beetje verwend geraakt. Verder waren er in het museum ook nog een paar Franse auto's van reeds lang ter ziele gegane merken. Alles werd deskundig van commentaar voorzien door een van de bejaarde vrijwilligers van de VVV.

Op weg naar een cabin op de camping kwam ik langs het Wharf hotel, waar ik kennelijk een kamer kon krijgen voor 49,- dollar. Daar heb ik maar gebruik van gemaakt. Gegeten bij de Subway en een beetje TV gekeken vanaf mijn kingsize bed. Het kon slechter. Morgen naar Stanley. Dat is maar 60 kilometer of daaromtrent. Ik hoef er dus niet zo vroeg uit.

Gefietst: 75 kilometer
Uitgegeven: 375,- (Trui 259,95; kaart 5,95; eten & drinken 25,50; lunch 18,40; autotentoonstelling 5,-; slapen 49,-;avondeten 11,05)