Dag 41, donderdag 12 maart

Niet zoveel gedaan heden. Het begon al weer fijn. Ik wilde nog een nachtje bijboeken, maar het hotel bleek vol te zitten. Ik moest dan ook op zoek naar een andere slaapplek. Gisborne en ik liggen elkaar niet zo geloof ik. Alle spullen maar weer uit de kamer geladen en beneden neergelegd bij de receptie. Eerst maar eens de fiets laten repareren. De PP zat er zelfs naast. De fietswinkel die daarin stond vermeld, bestond al drie jaar niet meer. Wel konden ze me aldaar naar een andere rijwielhersteller verwijzen, " bikies". Het was maar een klein zaakje, dus voor de zekerheid vroeg ik de eigenaar of hij ooit wel een Rohloffnaaf had gezien. Hij probeerde ze zoveel als mogelijk te ontwijken, maar hij was er wel mee op de hoogte. Naast de vele voordelen van deze naaf is er ook een nadeel: als je een binnenband wilt vervangen (dat doe ik hier liever dan plakken) moet er nogal wat meer gebeuren dan bij een wiel met een derailleur.

Tenminste, dat dacht ik. Deze kerel haalde het wiel er slechts gedeeltelijk uit, waardoor alle verbindingen van de naaf met het schakelapparaat op het stuur gewoon konden blijven zitten. Dat was een slim idee. De naaf schakelde daarna net zo goed als daarvoor dus ga ik het voortaan ook maar zo doen, mocht ik nog een lekke band krijgen. De boosdoener bleek een stuk schraapsel te zijn van een siervelg van ongetwijfeld een locale pauper. Daar kreeg de fietsenmaker regelmatig werk door. Voordat hij echter aan de lekke band begon had hij eerst gekeken naar de voornaaf. Eerst dacht hij dat de as gebroken zou zijn, zo klonk het tenminste, maar bij nadere inspectie bleek dat de as vaster aangedraaid moest worden. Door al dat gehobbel en -bobbel hier was die blijkbaar wat losgeraakt. Altijd eerst kijken naar de meest simpele oplossing, dat kan een hoop werk schelen. Voor 15 dollar was ik weer helemaal klaar. Ook nog interessant in zijn winkel waren fietsen die geheel uit bamboe waren opgetrokken. Die maakte hij helemaal zelf. Ik had dat nog nooit gezien, maar volgens hem werden deze fietsen al populairder. Bamboe heeft geweldige dempingkwaliteiten en klaarblijkelijk gaat er dit jaar een gebruikt worden in Parijs-Roubaix. Het enige grote probleem is de bamboe op de lange duur te beschermen tegen de weersinvloeden. Dat is klaarblijkelijk de heilige graal van de bamboefietsenwereld.

Hierna naar de Pak'n Save om ontbijt in te slaan. Daarna op naar het hotel. Daar kreeg ik te horen dat er iemand had afgezegd en dat ze die kamer voor me hadden vrijgehouden. Het was wel 49 dollar duurder dan de andere kamer, maar vooruit, het scheelt mij weer zoeken. Op de kamer aangekomen vroeg ik mij af waarom deze duurder was dan de vorige. Hij was kleiner en had balkon noch eettafel. Wellicht betaal ik extra voor het uitzicht op de haven of iets dergelijks. Daar heb ik natuurlijk niet veel aan als ik lig te pitten. Ik zette de TV even aan en er was net een film begonnen genaamd "Surf's up", een animatiefilm over de uitvinding van de surfsport door pinguïns. Hij was nogal grappig, dus ik bleef maar kijken. Toch niet veel anders te doen. Hierna ben ik de stad gaan bekijken. Dit is de plek waar Cook als eerste blanke voet aan wal zette. Een historisch moment van betekenis. Er is een groot monument gebouwd op de plek waar dat gebeurde. Ik geloof echter niet dat Cook indertijd ook eerst over de met zand opgespoten terreinen van de houtverwerkende industrie heen moest stappen om op deze plek te komen. Een vreemde keuze om op zo'n historische plek een extra stuk land aan te leggen. Het ziet er nu uit als een verlaten grasveldje midden op een industrieterrein.

Hierna verder gereden naar de stranden van Gisborne. Dat ziet er wel erg mooi uit, dat dient gezegd. Ik kwam er ook achter waarom de YHA vol was. Er is een NZ kampioenschap voor lifeguards aanwezig wat honderden Hasselhoff's van over heel NZ hierheen heeft gebracht. Hierna gegeten bij Noodle Canteen, nog maar weer eens naar de supermarkt en weer naar het hotel. Er is verder toch niet zo veel te doen in Gisborne, ik kon het althans niet ontdekken. Weer een film gekeken "The nannie diaries" en mama gebeld voor haar verjaardag. "Hallo, Bandoeng?", "Ja moeder, hier ben ik". Fijn om elkaar weer te spreken. Hierna nog een documentaire over Pitcairn gezien," trouble in Paradise", over het zedenproces van een paar jaar geleden. Pitcairn is het eiland waar de jongens van de muiterij op de Bounty zich hadden verstopt. Er wonen nog 47 mensen en ongeveer de helft van de mannelijke bevolking is veroordeeld wegens ontucht. Ze zijn ook allemaal in hoger beroep gegaan, dus afwachten hoe het afloopt. De sfeer op het eiland is er in ieder geval niet beter op geworden. Erg gezellig is het er niet meer.

Gefietst: 13 kilometer
Uitgegeven: 221,- (slapen 150,-; eten en drinken 38,80; fiets 15,-; avondeten 10,30; internet 6,-)