Dag 101, maandag 11 mei, Queenstown

Nou, alweer kut. De meeste mensen komen hier om een cruise te maken over de Gordon River, omdat die zo wonderbaar vlak is. Het ziet er echter naar uit dat er vandaag aardig wat putjes in de spiegel gaan komen. Ik had ook wel zin om een vlucht te maken met een watervliegtuig. Op zich helemaal niet duur, maar ja, als het zo donker is zie je toch ook niet veel. De West Coast Wildenrness Railway dan? Lijkt me ook niks. Met laaghangende bewolking in een stoomtrein te gaan zitten. Je ziet toch nauwelijks iets en je foto's zien er niet uit. De weersvoorspellingen willen nog een week bewolking en regen hebben. Fietsen dan maar weer. Eerst even ontbijten. Waar de pizza erg lekker was, was de bacon en eggs met worstjes wat minder. Een derde van het spek kon ik weggooien wegens verregaande staat van verkooldheid. Ik had ook eigenlijk helemaal niet zo'n zin in zo'n zwaar ontbijt. Toch doen hè? Na het ontbijt ben ik eerst wat in de richting van Ragatta point (in Strahan) gefietst voor een uitzicht van de andere kant van het water. Hierna een einde teruggefietst naar Ocean Beach. Het einde hiervan gaat over een redelijke dirtroad. Inderdaad, zee en strand, alleen de zon ontbrak.

Hierna op naar Queenstown. Kaartje J, wederom in omgekeerde volgorde. Het ging gelijk behoorlijk steil omhoog bij het verlaten van Strahan. Ik zat dan ook direct lekker in de dag. Ik begin onderhand toch wel weer eens naar de zon uit te zien. Al die bewolking is niet bevorderlijk voor het vakantiegevoel. Het ging verder lekker vandaag. Over het algemeen niet al te dichte bebossing. Ergens bij een eetpauze werd er voor mij geapplaudisseerd door een tegemoetkomende Japanse, gelukkig hield een andere Japanner het stuur vast, anders gebeuren er maar ongelukken. Vlak bij Queenstown ondergaat het landschap een dramatische verandering. De mens heeft hier fors ingegrepen in het landschap door middel van mijnbouw, vele heuvels zijn totaal van alle groen ontdaan. Lelijk vind ik het echter eigenlijk niet. Alleen maar groen gaat ook vervelen. De locals verzetten zich ook tegen plannen om weer wat te laten groeien alhier. "Dit is Queenstown en zo ziet het er uit", is hun redenatie. Van groene heuvels schrikken ze hier maar.

Het had behoorlijk geregend langs de route van vandaag. Gelukkig telkens voordat ik op het betreffende gedeelte aankwam. De wielen en velgen waren echter inmiddels wel nat geworden. Niet echt bevorderlijk voor het remwerk wat op de redelijk steile afdaling richting Queenstown verricht moet worden. Veel knijpen in de remmen zorgde echter voor een veilige afdaling. In Queenstown zelf barstte de regen dan toch goed los. Snel geschuild onder de luifel van het voormalige Imperial hotel. Bij een tijdelijke verlichting van de regen naar het Empire hotel gesprint en hier een kamer genomen. De eigenaar vertelde dat er nog een fietser was. "Ah, so I'm not the only idiot?", " No, we get quit a few...eh...cyclists". De andere fietser heette Mark en kwam uit Penguin. Ik heb hem mijn Cycling touring Tasmania kaart geleend en ben, na een douche, het stadje ingegaan, een activiteit waar toch al snel 5 minuten mee gevuld werden. Er waren 2 computers waarvan 1 bezet. Het bood mij echter niet veel hoop dat ik eerst zelf de andere computer, muis en keyboard aan moest sluiten. Halverwege gaf de gebruiker van de andere computer het echter op, te traag (de computer dan hè, niet de gebruiker). Zelf gaf ik het ook al snel op.

Boodschapjes gedaan en terug naar het hotel. Mark kwam net naar buiten. Hele tijd met hem gesproken. Hij moest ook nog eten, dus ik stelde de locale pizzeria voor. Hij wilde graag een pasta ik een pizza, dus dat leek me wel een goed combinatie. De pizzeria maakte echter ook niks anders dan pizza's. Exit Mark. Ik had zo'n zin in een pizza dat ik toch maar ben gebleven. De weersvoorspellingen staan op anderhalve week wolken en regen. Ik vrees dat ik morgen niet zal fietsen.

Gefietst: 60 kilometer.
Uitgegeven: 78,- (ontbijt 13,-; slapen 30,-; eten & drinken 11,90; internet 3,-; avondeten 20,10)