Dag 33, woensdag 4 maart

Vroeg opgestaan om op tijd te zijn voor de boot naar White Island. Het zal mij benieuwen. Het weer was schitterend, dus een boottochtje was een goed idee. Direct na het opstaan naar PJ's, de touroperator. 175 Dollar afgetikt en in het bezit van een boileronderdeel, type aluhoedje, bij wijze van ticket, weer naar het hotel gegaan, ontbeten en snel weer terug voor een goed plekje op de boot. Aangezien er wellicht ook walvissen en dolfijnen te zien zouden zijn wilde ik graag achter op de boot zitten. Misschien kon ik mijn mooiste nooit genomen foto, vier dolfijnen in de Bay of Islands die simultaan uit het water springen in de golven achter de boot (maar dan moet je wel je camera aanzetten) vandaag maken.

Ik zat naast een Engels echtpaar en al snel ontwikkelde zich een leuk gesprek. Ondertussen natuurlijk niet vergeten om naar de in de verte verdwijnende haven van Whakatane en het omringende kustgebied te kijken. Een van de personeelsleden kwam ons waarschuwen dat de wind sterker werd en dat als we aan de zijkant zouden blijven zitten, we nogal nat zouden worden. Dan maar een eindje verderop gaan staan. Ik kon mezelf zien in de weespiegeling van de deuren en ik begreep niet waarom ik nog steeds
niet getrouwd was. Daar stond namelijk toch wel wat. Helaas was kennelijk de enige die dat ook oppikte een kerel van PJ's die me net wat te lang vriendelijk bleef aanspreken. Na een half uurtje aangenaam verpozen kwam de kapitein met het bericht dat we helaas niet op White Island konden landen omdat vissers bij White Island hadden gemeld dat de wind te sterk was geworden. Met golven van een meter hoog zou landen te gevaarlijk worden. We moesten dan ook terug en iedereen kreeg het geld weer terug. Jammer, maar in ieder geval toch een gratis boottochtje van een uur gemaakt. Ik heb me direct weer ingeschreven om het morgen nog eens te proberen.

De rest van de dag doorgebracht met wat verhalen intikken op internet en het uitzoeken van wat boeken. Ik heb "a short history of tractors Ukrainian" gekocht, over een Oosteuropese golddigger die het leven van een 84 jarige op zijn kop zet (en dat van zijn dochters) en " Breakfast at Tiffanny's". Begonnen in het eerste boek en het las zo makkelijk weg dat ik blij was dat ik des avonds nog ergens een restaurant kon vinden dat nog niet gesloten was (Nog even dit hoofdstuk, u kent dat wel). Gegeten at The Wharf shed restaurant. Drie stukken Tarakihi vis, die dag vers gevangen (misschien wel bij White Island, is die vis er toch dichterbij gekomen dan ik), op een bedje van Kumara aardappelmoes. Groente van geschilde tomaat, paprika en nog zo wat met wat azijn erover. Erg lekker. Wat locale Mata biertjes erbij en het was al met al een mooie dag.

Gefietst: -
Uitgegeven: 192,90 (slapen 20,-;lunch 8,50; boeken 61,-; internet 16,-; eten en drinken 27,40; diner 60,-)