Dag 10, maandag 9 februari 2009

Vandaag leek het me wel een goed idee om naar Waiheke Island te gaan. Ooit kreeg je mensen hier nog met geen 10 paarden naar toe, veel te ver van de stad, maar sinds de jaren 80 is dat hevig veranderd. De omstandigheden zijn er ideaal voor het maken van wijn, de stranden zijn er fenomenaal en het uitzicht is vanaf elke plek op het eiland hemels. Een beetje yup wil er dan ook een huis hebben. Dat is goed nieuws voor alle hippies, zogenaamde kunstenaars en ander langharig werkschuw tuig dat er ooit noodgedwongen is komen wonen. Ze lopen nu slapend binnen. Zoals Clint Eastwood in Unforgiven al zei: Deserve 's got nothing to do with it.

De lucht was niet meer zo blauw als de laatste dagen te doen gebruikelijk. Evengoed was het nog wel heet. Voordat ik naar Waiheke ging heb ik eerst nog een kabeltje voor mijn camera gekocht alsmede een handig tooltje waar de geheugenkaart in gestopt kan worden. Dat scheelt weer batterijtijd bij het downloaden (of uploaden of hoe het ook maar mag heten). Een batterijoplader hadden ze helaas niet, maar die zou later die dag komen. Op naar 't ai1and dan maar. De Ferry naar Waiheke doet er 35 minuten over. Mooie weidse uitzichten over de Hauraki golf met haar vele eilanden. Eenmaal aangekomen zei de kapitein van de ferry, die op het eiland zou blijven: "I'll race you to the top". Hij had namelijk ook een fiets. Dat had hij beter niet kunnen zeggen, want ik kan er niet tegen als iemand anders sneller is. Met de tong op de schoenen kwam ik als eerste boven. Ik was vergeten dat er twee gemene klimmetjes in de weg van de haven naar het dorp zaten. Niet vergeten was ik dat de weg naar Mudbrick Vineyard ook lekker steil was. Kennelijk is zo'n wijngaard pas op haar best als deze bovenop de heuvel ligt. Ergens in de vallei is helaas zo te merken geen optie. Het uizicht was weer fantastisch, de wijn was weer lekker en dekaasschaalook.
"One wine and a cheesplatter for two?" : Yes, I'm with my bicycle and she's still got to ride".

Minder mooi was dat het nu toch wel danig begon te betrekken. Auckland was niet meer zichtbaar en het begon te regenen. Ik dacht dat dat pas morgen ging gebeuren, maar het bleek maar weer al te waar dat de weersvoorspellingen in Nieuw Zeeland altijd juist zijn, maar zelden voor de goede dag. Heel erg was het nu ook weer niet, onder de parasol bleef ik ook wel droog en erg hard kwam het nu ook weer niet naar beneden. Alle moois houdt een keer op en ik besloot maar een eindje te gaan fietsen. De gestaag neerdwarrelende regen zorgde er voor dat mijn t-shirt natter en natter werd. Het kwam dan wel op mij terecht als warme regen, maar als het lang genoeg op je shirt blijft liggen wordt het vanzelf wel eens fris. Daarbij is het ook niet echt een pretje als je brillenglazen vol bedekt worden door druppels. Het zicht neemt dan nogal rap af. In Oneroa aangekomen ben ik even de supermarkt in gedoken voor wat refreshements. Buiten werd ik aangesproken door een stel op zoek naar een ijspaleis. Op de een of andere manier wordt ik altijd aangesproken door mensen die wat zoeken of wat willen. Een zwerver laat 100 mensen voorbij gaan om mij aan te spreken. Ik zie er gewoon te aardig uit denk ik. Waar ik ook ben, altijd vragen mensen aan mij waar ze heen moeten. Ofwel zie ik er altijd uit als een local, ofwel als die grondig voorbereide Duitse toerist. Ik hoop daar nog eens achter te komen.

Het zag er niet naar uit dat het weer nog sterk zou verbeteren en ik besloot het na een paar uur op Waiheke voor gezien te houden. De terugweg ging lekker naar beneden. De fiets hield zich goed, ondanks het natte wegdek, en met een behoorlijke vaart kwam ik aan bij de haven. Op de Ferry kwam er nog maar weer eens iemand naar mijn fiets kijken. Hij was voormalig fietskoerier in Auckland en wilde alles weten over de fiets. Vooral het vaste slot dat er op zit had hij wel erg handig gevonden als koerier. Nu was hij altijd blijven prutsen met een kabelslot. Het blijft toch merkwaardig dat een vast slot hier geheel onbekend is. Misschien moet ik die maar eens gaan exporteren naar Nieuw Zeeland. Of beter nog: importeren.

De rest van de avond weer doorgebracht met niks in het bijzonder. Gegeten in dezelfde kebabtent als afgelopen maandag. Mijn selamlar verbaasde de uitbater hogelijk. Nog een biertje gedaan in het Belgisch biercafe aan Vulcan Rd. Ik werd hier nog aangesproken door een Amerikaan die zich onmiddellijk begon te verontschuldigen voor het feit dat hij Amerikaan was. Hij was hier al twee jaar en nodigde me uit om bij hem en zijn Zuidafrikaanse vriend te gaan zitten. "We're gonna pick up Asian girls" en hij wees naar zijn tafel waar inderdaad enige dames van Aziatische origine zaten. Er waren aldaar echter ook enige heren van die afstamming en of die het nu zo met de plannen eens waren? Ik heb nog even mijn Zuid-Afrikaans geoefend en ben maar eens op huis aan gegaan. Het:"drink now, cycle tomorrow"- motto van de Amerikaan is mij al eens eerder slecht bevallen.

Gefietst: 16 kilometer
Uitgegeven: 215,-(slapen 99,-; camerakabel 59,-; veerboot 32,-; eten en drinken onderweg 7,20; kebab met cola 12,50; Leffe blond 5,-)