Dag 123, dinsdag 2 juni, Huonville

Vandaag een redelijk makkelijke, maar lange, dag. De hele dag over de Channel Hwy naar Cygnet. Vanaf daar naar beneden over de Lymington Rd en weer omhoog over de Cygnet Coast Rd en vanaf Cradoc over de Channel Hwy naar Huonville.Vrijwel de hele dag langs de kust, de zon schijnt (hoewel dat niet per se betekent dat het dan ook lekker warm is) en de lucht is overwegend blauw (maar niet heel helder). In het cafe-tje bij de haven ontbeten (voor die 70 dollar was zelfs een ontbijt te veel gevraagd). Er liggen verscheidene grote jachten in de haven. Dit is de speelplaats van de happy few. De veerboot naar Bruny Island legt net aan op het moment dat ik van de fiets af stap. Het is verleidelijk om aan boord te gaan, maar de uitzichten en het fietsen op Bruny Island zullen niet veel verschillen van de tocht van vandaag. Wat Bruny Island bijzonder maakt is de boottocht die je langs de zuidtip van het eiland kunt maken. Dat ziet er heel spectaculair uit. Dat kost me helaas echter nog een extra dag, vandaag haal ik dat niet meer, en morgen zou het weer al weer minder mooi worden. Dat heeft dan ook weinig zin. Een andere keer echter graag.

Nadat ik reeds enige foto's had gemaakt weigerde mijn camera alle dienst bij een volgend kodakmoment, batterij leeg. Dat gebeurt wel erg vaak bij deze camera. De waarschuwingstijd is daarbij wel erg kort, ongeveer als je nog 1 foto kunt maken loopt het batterijtje op het scherm leeg. Daar heb ik niet heel veel aan. Shit, dan is het goed fietsweer en ben ik in een mooie omgeving en dan kan ik er geen foto's van maken. Wat nu te doen? In woodbridge ben ik naar Het Peppermint Bay Restaurant gegaan met als hoofddoel om de batterij (van mijn camera) op te laden. Ik had net gegeten dus veel honger had ik niet. Maar ja, op deze sjieke locatie (kijk maar op internet) kun je toch ook niet alleen maar wat voor je uit zitten staren terwijl je de elektra haar werk laat doen. Twee scones en twee glazen melk, drie kwartier en een enigszins opgeladen batterij verder kon ik weer onderweg. Nou, dat begint lekker. Nu moet ik zeker in het donker gaan fietsen aan het eind van de middag. Flowerpot, Middleton, Gordon, Verona Sands, Charlotte, Garden Island Creek en Deep Bay passeerde ik alle in tamelijk grote haast. Na Garden Island Creek volgde overigens de grootste heuvel van de dag, 160 meter bij tijden nogal steil en nogal lang de lucht in.

Ik hoef er niet meer bij te schrijven dat het uitzicht langs de kust fantastisch is. Ook hier veel grote huizen. In Cygnet lekker geluncht (hoewel het al 15.30 was) in de Red Velvet Lounge. Bruscetta met sla, parmaham en olijfolie en een Cascades Export Stout. Ook een lekker, donker biertje trouwens. De serveerster wilde alles weten van mijn grootse prestaties en was verbaasd dat ik zei dat ik nu eerst weer naar het zuiden ging terwijl Huonville ten noorden van Cygnet ligt. Ze had geen idee dat dat kon. Ach, je eigen achtertuin ken je over het algemeen het minst goed. Ondertussen mocht ik wel eens echt haast gaan maken. De zuidelijke route naar Lymington en over de Cygnet Coast Rd is 21 kilometer omrijden en het wordt donker om 17.15. Eigenlijk is het dan ook niet erg verstandig om daarlangs te gaan, maar vooruit maar weer. Zo vaak kom ik hier niet. Niet ver na Lymington (waar ik mijn jasje maar eens heb aangetrokken want het was nu echt koud geworden) gaat de weg over in een dirtroad. Ook hier gelukkig weer uitstekend onderhouden met weinig golfplaatstukken.

De laatste bronzen zonnestralen raakten de heuveltoppen aan de overzijde van de baaien, waterdamp trok op uit de meren en rivieren. Een prachtig gezicht. Zolang ik het nog kon zien tenminste. Vanaf Cradoc was het toch echt wel goed donker. Juist op het moment dat ik de Channel Hwy weer opging. Het ging constant op en neer maar ik kon wel lekker doorrammen, mede omdat het donker was. Er was wel meer verkeer dan op de dirtroad (maar daar was dan ook in het geheel geen verkeer) maar gelukkig gingen de auto's over het algemeen de andere kant op. Wel vervelend met de koplampen in mijn ogen, dan zie je niet zoveel meer, maar de meesten deden hun groot licht ook uit voor een fietser zoals ik. De laatste 10 kilometers vlogen dan ook voorbij. In Huonville aangekomen bleek er maar een accommodatie te zijn, het locale hotel, vlak bij de brug. Voor 30 dollar had ik een kamer inclusief ontbijt. Ook hier was er echter geen mogelijkheid om de kamer op kamertemperatuur te krijgen. Verwarming gaat nog eens heel groot worden in Tasmanie, maar nu even niet. De core business van het hotel was het gokken. Heel wat mensen zaten naar het KENO kanaal op TV te staren. Op een andere TV raceten auto's in het rond, op weer andere TV's gingen paarden en honden (maar niet in dezelfde race) tekeer en dan waren er ook nog eenarmige bandieten.

Zelf hield ik het maar bij eten. Een eenvoudige doch voedzame maaltijd. Pompoensoep vooraf en kipsatemeuk als hoofdmaal. Naast mij zat een familie een verjaardag te vieren. Niet echt een hele inspirerende omgeving voor een dergelijk festijn, maar vooruit. Ze leken er tevreden mee (iets anders is er hier ook helemaal niet, dus wat moet je dan?) Hierna trok ik mij terug in de TV lounge waar ik de rest van de avond Miss Congeniality 2 heb gekeken, met halverwege nog een intermezzo met een kerel die al een hele fles wijn in de mik had. Hij had Nederlandse voorouders, maar kon zijn eigen achternaam niet meer uitspreken (te Nederlands of te dronken?). Hierna maar eens naar bed. De fiets stond vannacht in de aanpalende drankhandel, die had het helaas een stuk kouder dan ik.

Gefietst: 88 kilometer
Uitgegeven: 108,- (ontbijt 12,-; melk en scones 12,-; e&d 11,75; lunch 14,90; slapen 30,-; avondeten 27,-)