Dag 113, zaterdag 23 mei, Hobart

Hedenochtend met Sebastien naar de Salamanca markt, naar verluidt wereldberoemd. Jarengeleden begonnen door wat hippies en inmiddels een instituut. Een grote markt met veel eten, straatartiesten en vooral allerhande arts & crafts. Textiel, houtbewerking, foto's, schilderijen etc. Sebastien kocht een T-shirt in de grappige T-shirts stand, waar onder andere lapjes katoen werden verkocht met teksten als: "the liver is evil and must be punished", "your village called, the idiot is missing" en, in hele kleine lettertjes, zodat je echt heel dichtbij moest gaan staan om het te kunnen lezen "nosy little bugger, aren't you?". Zelf kocht ik een nogal touristische theedoek met Tasmanie heel groot en Australie heel klein en omschreven als "large desolate island off the northern coast of Tasmania", alsmede een set onderzetters van Huon pin, een alleen in gedeelten van de Huon vallei groeiende houtsoort die, als enige ter wereld, niet rot. Het hout is zo zeldzaam geworden dat het niet meer gekapt mag worden, alleen nog maar gevonden. Sid had me al verteld dat het alleen op hele natte plekken groeit en dat het wortelstelsel nogal zwak is. Op een gegeven moment kunnen de wortels de boom niet meer dragen en valt deze om. Ongetwijfeld zijn er figuren die de boom een handje helpen in dit proces.

Verder hebben we nog een zwaardslikker bekeken en hebben we nog een hele tijd op Salamanca Square gezeten voor lunch. Hier was ook een meisje bezig met een heleboel hoola hoops tegelijk in de lucht te houden. Heel knap. Uiteindelijk moest Sebastien toch weer eens terug naar de boerderij en ik moest mijn fiets ophalen. Afscheid genomen en verder maar weer. Er bleek wel een nieuwe band (met rode zijkanten) in mijn wiel te zitten, maar het geratel bleek nog niet weg. De iets losser spannen van de ketting hielp ook al niet. De baas mat de ketting en kwam tot de conclusie dat deze versleten was. Ik dacht echter meer dat het wat te maken zou kunnen hebben met het niet goed afgesteld staan van de versnellingsschakelaar. Tenslotte begon het geratel nadat ik eventjes het achterwiel uit positie had gelicht om een nieuwe binnenband aan te kunnen brengen. Daar zouden ze ook naar gaan kijken (ze hadden pas 1 Rohloff verkocht, dus heel veel verstand hadden ze er helaas niet van), maar het was nu sluitingstijd en ik kon de fiets pas maandag weer ophalen. Oh nee! Dat kost me twee fietsdagen, en ook nog dagen die geacht worden heel mooi te zijn voor fietsen. Als het nu keihard gaat regenen maakt het niet zoveel uit, maar dit is een geduchte tegenvaller. 's Avonds ben ik naar de film gegaan. Caos Calmo, ene Italiaanse film over een man die op een en dezelfde dag een vrouw redt van de verdrinkingsdood en zijn eigen vrouw verliest door een ongeluk thuis. Hierop besluit hij voortaan alle dagen buiten te blijven wachten tot de school van zijn dochter uit is. Ondertussen wordt hij bezocht door een heleboel mensen die om raad komen vragen. Een leuke film, maar mijn weekeinde is toch zwaar verpest door het niet beschikbaar hebben van de fiets. Na de film ben ik nog in de Republic Bar geweest om een concert van ene Bob Evans bij te wonen, een singer/ songwriter. Best goed eigenlijk. Ik heb maar gelijk een CD gekocht.

Gefietst: 3 kilometer.
Uitgegeven: 345,- ((Salamanca market:Zwaardslikker 20,-;coasters 25,- kaarten 4,50;theedoek 8,-;gingerbread 6,-; wortels 3,50)lunch 22,40; fietsenmaker loon 15,-, band 49,-; eten & drinken 48,-; avondeten (Subway) 13,05; film 15,50; film eten en drinken 6,-, kaartje concert 30,-; bier e.o. 15; slapen 54,- (2 nachten)