Dag 65, zondag 5 april, Nelson

Vandaag vroeg wakker. Niet vergeten het horloge een uur terug te zetten. De wintertijd is ingegaan hedennacht. Ontbijten en direct weer in de kayak springen. Vandaag is Onetahuti Beach het einddoel. Alvorens we daar zijn, gaan we echter eerst een heleboel zeehonden bekijken en mogelijk ook dolfijnen en pinguins. Wie het allemaal precies wil weten kijke alhier: http://www.seakayaknz.co.nz/2day_morethanbeaches.pdf.

Eerst peddelden we richting Tonga island, waar een hele kolonie zeehonden bivakkeert. Heel actief waren ze eerst niet in verband met voedertijd. Daarna kwam er echter meer leven in de brouwerij. Rondjes om de kayaks heenzwemmen (de zeehonden dan) en een beetje gek doen (nog steeds de zeehonden). Er wil er ook nog wel eens eentje op een kayak springen, maar helaas niet vandaag. Het viel nog niet mee om er een goeie foto van te maken, die beesten zijn nogal snel en de kayak hobbelt nogal in verband met de wind en de golven. Uiteindelijk, na veel mislukte foto's, zijn er toch een paar goed gelukt (al zeg ik het zelf). Tevens hebben we nog wat foto's van elkaar gemaakt in volle actie. Dit in het kader van leuk voor later.

De dag vloog voorbij. Jen en Danny, gisteren met Jen aan het roer nog heel goed bezig, vlogen echter niet zo hard meer. Het is duidelijk wie in dat huwelijk het roer in handen heeft (althans zou moeten hebben). Hierna gingen we naar nog maar weer eens een andere baai. Deze baai werd door jonge zeehondjes gebruikt om te oefenen in spelen, duiken, zwemmen etc. Het zag er allemaal best gezellig uit voor die beesten. Aan alle leuks komt helaas een einde en zo kwamen we aan op Onetahuti Beach. Hier kregen we nog een laatste natje en droogje alvorens de watertaxi kwam om ons en de kayaks op te halen. De watertaxi zette er nogal goed de sokken in en knalde redelijk hard op de golven. Goed vasthouden was dan ook het devies. Op een ander strand moesten we nog wachten op een andere groep kayakers. Een daggroep bestaande uit Zwitserse dametjes. Wat een bizar taaltje hebben die ook. Als je bruin bent ben je bij hen "brunsi". Het lijkt niet erg op Duits en toch heet het zo.

Terug op de basis afscheid genomen van iedereen. Het was een leuke groep en een goed weekeinde. Ik reed met een jongen van de kayakmij. terug naar Nelson. Hij werkte al 8 jaar voor de Sea Kayak Company en had wel eens gedacht voor zichzelf te beginnen. Maar ja, op nog een zeekayakfirma zat ook niemand te wachten. Ik heb verscheidene voorstellen gedaan, van serieus tot tamelijk bizar en hij zou er over na gaan denken. Verder dan Nelson kwam ik ook niet meer deze avond. Ingecheckt in het YHA en gelijk maar een bus naar Picton geboekt voor morgenvroeg. Tevens gelijk een wekker gekocht. Altijd handig. Met een beetje mazzel kom ik dan ook nog morgenavond in Christchurch aan met de trein (kan ook wel met de bus, maar de trein is veel mooier). Van daar ga ik dan verder fietsen naar Lake Tekapo en Oamaru. Avondeten bij de locale Turk. Geen kebabjes deze keer maar echt Turks eten. Vlees, groente (maar geen aardappelen) en baklava toe. Dit alles weggespoeld met een Efes biertje en appelthee.

Gefietst: -
Uitgegeven: 123,- (slapen 28,-; bus 25,-; avondeten 60,-, wekker 10,-)