Dag 62, donderdag 2 april, Picton

Vandaag op naar het zuidereiland. Ik neem een boek mee dat ik hier op de kamer heb gevonden. Alle kamergenoten zijn inmiddels vervangen door anderen, maar het boek ligt er nog steeds. Het heet " feuchtgebiete" en is geschreven door Charlotte Roche. Het is nogal aan de scabreuze kant, maar ik moet wel erg lachen om de stukjes die ik tot dusverre heb gelezen. Ik ga er verder geen beschrijving van geven om de tere zieltjes van enige van mijn lezers niet te schaden. Zoek het zelf maar op.

Bij de locale VVV ene ticket gekocht voor de Interislander van twee uur. 53 Dollar voor mij en 15 voor de fiets. Gelijk maar wat kaarten gekocht. Die kan ik mooi op de boot klaarmaken. Nog even wat inkopen gedaan voor de drie uur durende overtocht naar Picton. Nu ik voor het eerst de fiets weer uit de berging heb gehaald, begrijp ik niet hoe ik het zo lang zonder kon doen. Het voelt fantastisch om er weer op te rijden. Ook lekker dat mensen weer direct lovende kritieken hebben voor mijn fiets. Koop een geile fiets als je contact wilt hebben met de kiwi's, dat is een methode die werkt. Nog even snel naar Te Papa en zowaar is het me gelukt om foto's te maken zonder hinderlijke mensen er op. Ook nog even wat foto's gemaakt van de "Beehive" en de rest van het parlementaire terrein.

Het viel nog niet mee om de Interislander terminal te vinden. Hiertoe moet een tijd op wegen gefietst worden waar je in Nederland echt niet op zou mogen fietsen. Gelukkig was het niet al te druk. Voor fietsen en mensen met honden is een speciale opstapplaats, Je komt als allerlaatste aan de beurt bij het instappen. Daar staat tegenover dat je als eerste aan de beurt bent bij het uitstappen. De boot vertrok niet op tijd. Een oudere dame met hondje en ik moesten wel een half uur wachten op enige goederentreinen die hun lading nog in de veerboot moesten drukken. Een aardige dame met veel belangstelling voor mijn fietsavonturen (om de schijn op te houden vroeg ik haar af en toe ook wat over haarzelf).

Eenmaal in Picton aangekomen ben ik ingetrokken in The Villa backpackers. Hier kwam ik voor het eerst in tijden Nederlanders tegen en het kostte me echt moeite om de juiste woorden te vinden in mijn moerstaal. De receptie werd bemand door een Berlijnse die enige jaren geleden in Picton was blijven hangen. Leuke meid. Ik heb gelijk maar geboekt voor de bus morgen naar Motueka, vanwaar de door mij eveneens gelijk geboekte kayak trip door Abel Tasman zou starten. Mijn fiets laat ik maar even hier in The Villa staan. Ik wilde eerst fietsen naar Motueka, maar dat zou me weer twee dagen kosten en ik kom nu niet bepaald meer om in de dagen.

Voor avondeten ben ik naar het locale Indiase restaurant gegaan. Meegenomen naar het hostel en het werd erg gezellig bij het avondeten. Er was een Amerikaans meisje dat geheel vegetarisch door het leven ging en ook nogal gebukt ging onder veel idealen. Dit bood mij veel gelegenheid voor cynische grappen. Ik heb overigens niet alle voorzetten ingekopt, want het is goed om idealen te hebben op die leeftijd. De hostelbaas maakte elke dag een grote voorraad ijs en andere lekkernijen die des avonds als toetje geheel gratis genuttigd konden worden. Behoorlijk vol begaf ik mij dan ook naar de woonkamer, alwaar na enig leeswerk mijn oog onweerstaanbaar naar een puzzel, die door iemand anders reeds was begonnen, werd getrokken. Het plaatje was van een park ergens in Duitsland en het viel nog niet mee om er wat van te maken. Een vervelende eigenschap van mij is dan dat ik weiger te gaan slapen alvorens ik in ieder geval belangrijke doorbraken heb gemaakt. Veel te laat ging ik dan ook pitten. De rest van het hostel was reeds in diepe slaap gevallen. Een van mijn kamergenoten snurkte nogal heftig. Een Ierse kamergenote was het daar niet zo mee eens en gaf hem een knal voor zijn harses. Arme jongen, hij kon er toch ook niets aan doen?

Gefietst: 10 kilometer
Uitgegeven: 319,-(slapen 27,-; eten en drinken 35,20; Interislander 68,-; kaartjes 25,-; postzegels 75,-; avondeten 23,40; bus 30,-; aanbetaling kayaken 35,-)