Dag 53, dinsdag 24 maart
Door: Laszlo
Blijf op de hoogte en volg Laszlo
29 Maart 2009 | Nieuw Zeeland, Wellington
Niet helemaal de gehoopte strakblauwe lucht, sterker nog, veel wolk met hier en daar een plukje blauw, alweer tegenwind, maar ik vertrek toch maar.
Hoeveel dagen kun je tenslotte nu helemaal in Martinborough doorbrengen? aanvankelijk is de weg vlak, maar vanaf 5 kilometer onder Martinborough begint het toch behoorlijk te rollen. Wijn- en olijfgaarden ter linker en rechterzijde. De Rimutaka range rechts en de Aorangi bergen links. In Pirinoa gestopt om even wat te eten en te drinken en de benen te strekken. Buiten aan de picknicktafel een heel gesprek gehad met Bob, die het gesprek inleidde met: "Oh, no, your not touring Newsie are you?", "What would you wanna do that for", "You're taking pictures as well? How boring". Een 79-jarige met gevoel voor humor derhalve.
De tweede weg naar links onder Pirinoa voert naar Cape Palliser. Het gaat hier gelijk aardig omhoog. In plaats van weg te rennen kwamen de koeien hier enthousiast op me afrennen. Ze hebben hier hele nieuwsgierige dames in de wei staan. Het weer was inmiddels prachtig geworden. Hier en daar nog een los wit wolkje. Schitterende fietsomstandigheden (op de wind na dan). Vlak voor de DOC camping bereiken de heuvels hun top. Onmiddellijk daarna ging het zo steil naar beneden dat ik me bij voorbaat reeds zorgen ging maken over de terugweg. dit kon wel eens de heuvel zijn waar ik op moet gaan lopen. Voor nu gaat het echter lekker hard naar beneden. Niet vergeten nog een foto te nemen van Palliser Bay. Terwijl ik daarmee bezig was, stopte er ook een Australisch stel voor dezelfde foto. hij was een fietsgek, zij was na 4 maanden vanuit het Limburgse naar Australie verhuisd. She's Dutch to, zo zei haar vriend. Ik antwoordde dat veel Nederlanders Limburg niet echt als Nederland beschouwden en volgens de dame in kwestie waren de ?Limbo's omgekeerd ook niet zo enthousiast over de rest van het land. Buiten Limburg lacht niemand volgens haar vader." Well I do", "yes, I can see that".
Na de snelle afdaling heb ik mijn tent neergezet op de DOC camping en ben met alleen het hoogstnodige naar Cape Palisser doorgereden. Het was nog vroeg genoeg om die ongeveer 23 kilometer zowel heen als weer te kunnen voltooien. Bui de uitgang stond een kerel met een aanhanger vol "Wood for my dick, I've been hammering all day" (u begrijpt 'm inmiddels al wel hoop ik). Op twee heuvels vlak na de camping na, is de weg naar de Cape vrij vlak. Degene die de woorden afgelegen, onherbergzaam en desolaat heeft uitgevonden heeft ongetwijfeld de inspiratie hier ter plekke opgedaan. als je niet erg van mensen (en bomen) houdt, ben je hier aan het goede adres. Het lijkt me tevens de ideale plek voor mr.Roelof om na zijn pensionering in zijn adelaarpakje rond te rennen, omringd door zijn adelaarparafernalia. Geen hond die er hier wat van zal zeggen.
Vanaf Ngawi, zo'n zes kilometer voor de vuurtoren, wordt de weg een dirtroad. Ook nog een niet heel erg goede. Op sommige stukken is het zo ongeveer kiezen tussen rijden op golfplaat of op knikkers. Heel hard gaat het dan ook niet. Daar is ook weinig aanleiding voor, want het geluid van het gebeuk van de golven op de rotsen en de weidse uitzichten maken dit tot een erg mooi stuk NZ. Er is zelfs nog een zeehondenkolonie alhier. Zeg maar Pieterburen in het echt. Ze ruiken niet zo fris, maar zijn wel zeer benaderbaar. De hele dag liggen ze een beetje in het gras en op de rotsen, af en toe afgewisseld met wat geduik in de zee om wat eten op te halen. Een rustig leventje derhalve. hierna nog even naar de vuurtoren, 250 treden op en af gerend voor een paar foto-tjes en weer terug. In Ngawi kon ik gelukkig nog wat te eten krijgen en er blijkt zelfs een hostel aldaar aanwezig te zijn. Ik had dus helemaal niet op de DOC camping hoeven te kamperen. Het enige comfort aldaar is een toilet. douchen zit er niet in vandaag.
De zon begon al onder te gaan en ik haastte mij dan ook verder. De wind leek na enige kilometers verdorie wel gedraaid, zodat ik 'm weer in mijn gezicht had. Nou moet het niet gekker worden. Het was inmiddels ook al donker geworden. Hier betekent dat dan ook daadwerkelijk donker. Leve de man die de fietsverlichting uitvond zal ik dan ook maar zeggen. Met de jas aan was het nog prima uit te houden. Verkeer was er verder niet, dus geen kans op ongelukken (zolang ik zelf niet van de berg afval. Ooit ben ik tenslotte eens geheel zelfstandig, op weg naar de fietsvierdaagse in Assen, een sloot ingereden. Tot op heden heb ik geen idee hoe dat nu precies heeft kunnen gebeuren). Terug op de camping hadden de overburen een kampvuur gemaakt. Ik heb me daar ook gemeld en gezamenlijk hebben we genoten van het zicht op de melkweg. Het is hier fantastisch.
Gefietst: 98 kilometer
Uitgegeven : 46,- (eten en drinken)
Hoeveel dagen kun je tenslotte nu helemaal in Martinborough doorbrengen? aanvankelijk is de weg vlak, maar vanaf 5 kilometer onder Martinborough begint het toch behoorlijk te rollen. Wijn- en olijfgaarden ter linker en rechterzijde. De Rimutaka range rechts en de Aorangi bergen links. In Pirinoa gestopt om even wat te eten en te drinken en de benen te strekken. Buiten aan de picknicktafel een heel gesprek gehad met Bob, die het gesprek inleidde met: "Oh, no, your not touring Newsie are you?", "What would you wanna do that for", "You're taking pictures as well? How boring". Een 79-jarige met gevoel voor humor derhalve.
De tweede weg naar links onder Pirinoa voert naar Cape Palliser. Het gaat hier gelijk aardig omhoog. In plaats van weg te rennen kwamen de koeien hier enthousiast op me afrennen. Ze hebben hier hele nieuwsgierige dames in de wei staan. Het weer was inmiddels prachtig geworden. Hier en daar nog een los wit wolkje. Schitterende fietsomstandigheden (op de wind na dan). Vlak voor de DOC camping bereiken de heuvels hun top. Onmiddellijk daarna ging het zo steil naar beneden dat ik me bij voorbaat reeds zorgen ging maken over de terugweg. dit kon wel eens de heuvel zijn waar ik op moet gaan lopen. Voor nu gaat het echter lekker hard naar beneden. Niet vergeten nog een foto te nemen van Palliser Bay. Terwijl ik daarmee bezig was, stopte er ook een Australisch stel voor dezelfde foto. hij was een fietsgek, zij was na 4 maanden vanuit het Limburgse naar Australie verhuisd. She's Dutch to, zo zei haar vriend. Ik antwoordde dat veel Nederlanders Limburg niet echt als Nederland beschouwden en volgens de dame in kwestie waren de ?Limbo's omgekeerd ook niet zo enthousiast over de rest van het land. Buiten Limburg lacht niemand volgens haar vader." Well I do", "yes, I can see that".
Na de snelle afdaling heb ik mijn tent neergezet op de DOC camping en ben met alleen het hoogstnodige naar Cape Palisser doorgereden. Het was nog vroeg genoeg om die ongeveer 23 kilometer zowel heen als weer te kunnen voltooien. Bui de uitgang stond een kerel met een aanhanger vol "Wood for my dick, I've been hammering all day" (u begrijpt 'm inmiddels al wel hoop ik). Op twee heuvels vlak na de camping na, is de weg naar de Cape vrij vlak. Degene die de woorden afgelegen, onherbergzaam en desolaat heeft uitgevonden heeft ongetwijfeld de inspiratie hier ter plekke opgedaan. als je niet erg van mensen (en bomen) houdt, ben je hier aan het goede adres. Het lijkt me tevens de ideale plek voor mr.Roelof om na zijn pensionering in zijn adelaarpakje rond te rennen, omringd door zijn adelaarparafernalia. Geen hond die er hier wat van zal zeggen.
Vanaf Ngawi, zo'n zes kilometer voor de vuurtoren, wordt de weg een dirtroad. Ook nog een niet heel erg goede. Op sommige stukken is het zo ongeveer kiezen tussen rijden op golfplaat of op knikkers. Heel hard gaat het dan ook niet. Daar is ook weinig aanleiding voor, want het geluid van het gebeuk van de golven op de rotsen en de weidse uitzichten maken dit tot een erg mooi stuk NZ. Er is zelfs nog een zeehondenkolonie alhier. Zeg maar Pieterburen in het echt. Ze ruiken niet zo fris, maar zijn wel zeer benaderbaar. De hele dag liggen ze een beetje in het gras en op de rotsen, af en toe afgewisseld met wat geduik in de zee om wat eten op te halen. Een rustig leventje derhalve. hierna nog even naar de vuurtoren, 250 treden op en af gerend voor een paar foto-tjes en weer terug. In Ngawi kon ik gelukkig nog wat te eten krijgen en er blijkt zelfs een hostel aldaar aanwezig te zijn. Ik had dus helemaal niet op de DOC camping hoeven te kamperen. Het enige comfort aldaar is een toilet. douchen zit er niet in vandaag.
De zon begon al onder te gaan en ik haastte mij dan ook verder. De wind leek na enige kilometers verdorie wel gedraaid, zodat ik 'm weer in mijn gezicht had. Nou moet het niet gekker worden. Het was inmiddels ook al donker geworden. Hier betekent dat dan ook daadwerkelijk donker. Leve de man die de fietsverlichting uitvond zal ik dan ook maar zeggen. Met de jas aan was het nog prima uit te houden. Verkeer was er verder niet, dus geen kans op ongelukken (zolang ik zelf niet van de berg afval. Ooit ben ik tenslotte eens geheel zelfstandig, op weg naar de fietsvierdaagse in Assen, een sloot ingereden. Tot op heden heb ik geen idee hoe dat nu precies heeft kunnen gebeuren). Terug op de camping hadden de overburen een kampvuur gemaakt. Ik heb me daar ook gemeld en gezamenlijk hebben we genoten van het zicht op de melkweg. Het is hier fantastisch.
Gefietst: 98 kilometer
Uitgegeven : 46,- (eten en drinken)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
