Dag 37, zondag 8 maart
Door: Laszlo
Blijf op de hoogte en volg Laszlo
15 Maart 2009 | Nieuw Zeeland, Napier
Ik heb ondertussen wel zoveel Duits gesproken de afgelopen dagen (eigenlijk alleen maar) dat ik ook de locale shopkeepers in het Duits aansprak. De hele dag waren ook al mijn gedachten in het Duits. En wat voor een prachtige dag is het geworden. Vrijwel de hele dag langs de kust gefietst met uitzicht op de Stille Zuidzee. Er was maar een heuvel van de zwaardere categorie, verder ging het op en neer, maar niks al te zwaar. Dit is echt lekker fietsen. De wind in de rug maakt het leven op de fiets ook zo veel fijner. Op een gegeven moment werd het wel weer wat donker door de wolken, maar op de een of andere manier kwam er geen regen uit. De wolken gingen niet verder dan de kust en hielden zich koest. Het plan was om naar Te Kaha te fietsen, een kleine 70 kilometer verderop. Aldaar aangekomen was er echter blijkbaar geen plek meer beschikbaar. Ik kon wel weer een eind terugfietsen naar een ander hostel, maar ik ben hier niet om terug te fietsen. Ik kreeg de tip om nog even door te gaan naar Maraehako bay. Dat zou maar een kwartiertje rijden zijn (maar dan wel met de auto). Er werd voor mij gebeld en daar was nog wel een bed beschikbaar. Ondertussen waren de wolken wel erg donker geworden, met zelfs witte wolken er onder. Om nu nog 18 kilometer te fietsen en onderweg door onweer overvallen te worden leek me niet zo'n goed plan. Terugfietsen trok me echter nog minder. Vooruit dan maar weer. Het weer bleef gelukkig goed. Onderweg nog wat foto's genomen van wat paradijselijke plekjes. Er wonen hier toch echt wel enige geluksvogels.
Maraehako Retreat bleek een schot in de roos. Het was weliswaar niet erg fietsvriendelijk, eerst een kilometer over een weg gemaakt van zwerfkeien om met aan het einde daarvan 80 graden naar beneden te zeilen (dan stapt ook deze jongen af), maar dàn heb je ook wat. Een huis, gebouwd van wat wel wrakhout lijkt, recht aan de kust, met een eigen tewaterlatingplaats voor boten, een strand rechts, steile rotswanden die de baai afsluiten, een verzameling laag in het water liggende rotsen rechts, een eigen waterval naast de woning en elke dag een prachtige zonsop- en -ondergang. Kortom: qua wonen aan het water kan het niet beter.
Toen ik aankwam was een kerel aan het fietsen. Hij had al een paar flinke vissen gevangen. Dit bleek Anthony te zijn, Hij was hier samen met zijn vrouw Lisa, hun beide dochters en zijn ouders Robert en Ursula (Nederlanders die al een jaar of 50 in Zuid-Afrika wonen). Ik kon zo ongeveer gelijk aanschuiven (nadat de vis en de groente gebarbecued waren). Dat kwam goed uit want anders had ik voor avondeten toast met kaas moeten eten. Naast de vis hadden ze ook nog groente uit de eigen tuin meegenomen. Toch een heel andere kiwi experience dan in die groene bus. Anthony bleek een succesvolle eigen zaak te hebben gehad in zeilspullen. Die was onlangs verkocht en nu leefde hij met zijn gezin van de opbrengst ervan. Hij had het idee gehad dat het een lifestyle business moest zijn. Hij en zijn zakenpartner zouden moeten kunnen blijven zeilen, kayaken, vissen etc en de zaak ernaast doen. Ook hij moest ervaren dat dat helemaal niet gaat. De business werd de lifestyle. Er was ook nog een andere Nederlandse jongen, Rimmo, die ook mee at. Het was een heerlijke avond. De wijn viel goed en het bleef nog lang gezellig. Echter niet te lang, want ik wil morgen naar Hicks Bay.
Gefietst: 88 kilometer
Uitgegeven: 55,- (slapen 28,-; 27,-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley