Dag 36, zaterdag 7 maart
Door: Laszlo
Blijf op de hoogte en volg Laszlo
15 Maart 2009 | Nieuw Zeeland, Napier
We hebben ons verlustigd aan het huizenkatern. Prachtige plekken en niet al te duur (bezien naar Nederlandse verhoudingen). Tevens zag ik op de pagina met de weerberichten dat het morgen mooi weer zou worden en dat de wind eindelijk zou gaan draaien in de gewenste richting. Morgen dan maar weer fietsen. Sandy had eigenlijk gepland om te gaan paardrijden vandaag, maar dat kon helaas niet doorgaan. Na een intermezzo waarbij Patrick helaas niet in staat bleek zijn fabelachtige voetbalcapaciteiten te tonen (we rekenden tevens uit dat Patrick in elf jaar in de Bundesliga kon staan als zijn team ieder jaar zou promoveren) en Simon verhaalde van de fantastische dingen die hij kon doen met een racket en een tennisbal, waarbij de voetbalkunsten van Patrick tevens tot hun recht zouden komen, maar helaas, geen racket en bal in de buurt, besloten we dan maar een poging te wagen om te gaan kayaken op de Waioeka rivier. Gelukkig heeft Sandy een auto, dat scheelt weer een eind lopen. De lucht was inmiddels wel erg grijs geworden. Ik was vrij zeker dat ook als de kayak niet om zou slaan, we evengoed nat zouden worden. Halverwege naar het kayak verhuurbedrijf begon het inderdaad te druppelen. Eenmaal aangekomen bleek dat we in elk geval niet nat zouden worden van het kayaken. "Closed" en "keep out" waren de niet mis te verstane boodschappen op het hek. We overdachten nog even de mogelijkheid om over het hek te klimmen en eenvoudigweg twee kayaks mee te nemen, maar ja, hoe krijg je die dingen dan weer terug? Kortom, niet erg praktisch. Sandy baalde wel, alweer een activiteit die niet doorging. Ze staat bij ons toch al bekend als de regengodin, nu iedereen prachtig weer had totdat zij opdook en Sandy had al meer regenachtig weer meegemaakt sinds haar komst dan een kiwi normaal in een heel jaar. Hier kwam mijn via mijn vader opgedane uitgebreide kennis van Duitse schlagers goed van pas. Mijn versie van "Sindy, oh Sindy, du solst nicht traurig sein", bracht al snel een lach op haar gezicht.
Dan maar weer op naar het hostel. De Duitse en Amerikaanse met de fiets waren inmiddels weer afgetaaid. Er was een nieuwe Amerikaanse die met een essay van 4 pagina's een half jaar gratis wereldreis had gewonnen bij haar universiteit, not bad. Het was een gezellige klets die NZ over het algemeen doorkwam als gaste via een organisatie die onderdak voor telkens twee dagen levert in ruil voor wat lichte werkzaamheden als afwassen e.d. Dat is ook niet gek. Ze vroeg of ze me twee dagen geleden toevallig had gezien bij de monding van de Waiotahi rivier. Dat klopte nog ook. Er was daar inderdaad een Polynesisch aandoende dame aan het uitwaaien en dat bleek zij te zijn geweest. Ik ging met Sandy boodschappen doen, althans, dat was de bedoeling. Er bleek net een stroomstoring geweest te zijn en automatische winkeldeuren gingen niet meer open. Het was kortom helemaal haar dag. Gelukkig had het locale tankstation een noodaggregaat, waardoor we daar nog wel binnen konden. Ook al was de BBQ en de lassagna uitstekend bevallen, hedenavond gingen we alle vier naar de Chinees. Daarna film gekeken " the exorcism of Emily Rose". Ik hou helemaal niet van films over duivels en demonen, maar vooruit maar weer. Ik hoop dat ik nog kan pitten. De nieuwe fles Martini, die ik voor Simon had gekocht ter vervanging van zijn oude fles, haalde eveneens het einde van de avond niet.
Gefietst: -
Uitgegeven : 83,- (slapen 20,-;eten en drinken 22,20; Martini 24,50, avondeten 15,90)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley