Dag 35, vrijdag 6 maart

De Zwitsersen stonden met evenveel lawaai op als dat ze waren gaan slapen. Gelukkig gingen ze definitief weg. Een snelle inspectie van mijn handen en onderarmen leerde dat de muskieten mij in ieder geval niet overgeslagen hadden vannacht. Heel beroerd leek het weer eigenlijk niet. Bewolkt, maar toch ook met zon. Nog geen regen te zien. Wel was de wind goed te merken. Vandaag maar eens begonnen in "to kill a mockingbird". Het is er hier precies de plek voor. Voor degenen die de film hebben gezien, met Gregory Peck in de rol van advocaat Atticus Finch: er is hier een identieke veranda en het huis lijkt er ook wel op. Daarbij is Opitiki ook maar een klein plaatsje, een soort Hicksville, met een gemengde bevolking.

Naast lezen heb ik vandaag ook maar eens een nieuwe zwembroek gekocht. De Eastcape biedt namelijk nogal wat gelegenheid voor zwemmen en dan zou je maar zonder zitten. Het weer was er inmiddels niet beter op geworden, maar net zoals je het dak moet repareren als de zon schijnt, moet je een zwembroek kopen als het regent (echter niet altijd, want wat moet je anders met al die zwembroeken?). Ook heb ik nog een bezoek gebracht aan het locale museum. Op de benedenverdieping stonden allerlei gave historische trekkers, o.a. een Fordson die ook in mijn "tractors" boek werd beschreven. Welk een toeval. Boven was een zaal ingericht met allerlei kleine nissen in de muur, die een goed idee gaven van de vroegste pioniersjaren alhier. Eigenlijk heb je ook niet heel veel meer nodig dan zo'n kleine nis om in te leven. Wat moet je nu nog meer hebben dan een hutje met een bed, een tafel een stoel, een kachel en een boekenplankje. Meer moet dat niet zijn. Eigenlijk is al de rest overbodige luxe.

Ten laatste was er nog een fototentoonstelling van allerlei historische Opitiki bewoners en hun bezigheden. Leuk om te zien, ook al ken je die lui helemaal niet, alles bijelkaar geeft het een goed beeld van een gemeenschap. Terug in het hostel bleek er nog een Duitse te zijn aangekomen, een beetje saaie geneeskundestudente, alsmede een Amerikaanse fietster die wel licht autistisch leek. Evengoed heb ik haar mijn PP ter inzage gegeven, dan weet ze maar weer what's in store. Dat zij wel was komen fietsen bracht Simon, Patrick en Sandy tot de conclusie dat ik wellicht toch niet zo stoer was, maar nadat ik had uitgelegd dat het met de wind in de rug nogal veel makkelijker fietsen is, was ook dat misverstand uit de wereld, Ik ben wel degelijk stoer. Sandy wilde wel eens biljarten en derhalve gingen we met ons vieren op zoek naar een biljart. Ik meende in de kroeg van gisteren een biljart te hebben gezien, maar dat bleek een misverstand. In een andere kroeg wilden we aan de slag, maar dat bleek niet te kunnen, aangezien we dan eerst de winnaar van de vorige pot uit moesten dagen. Het zou ook nog om geld moeten gaan. Geen van ons had zin om het vakantiebudget er doorheen te jagen dus op naar een volgend biljart. In de enige andere kroeg met een biljart bleek dit echter reeds bezet. Niet dat er zo fanatiek gespeeld werd, sterker nog de ballen lagen wel op tafel, maar degenen met de keu's stonden buiten bier te drinken. Nou ja, whatever. Dan maar terug naar het hostel, dan gaan we wel wat kaarten of zo.

Het kaarten was een aangename tijdspassering. Veel gelachen. Volgens Sandy was het spel dat Simon en Patrick hadden uitgekozen hetzelfde als "shithead" , maar volgens de heren was dat geenszins het geval. Alle kaarten lager dan 7 gingen eruit, jokers deden niet mee. Het is de bedoeling dat je telkens een hogere kaart op de stapel legt. Als je meer dan een kaart (van dezelfde waarde) op de stapel legt, moeten de anderen een serie van evenveel (uiteraard) hogere kaarten op tafel leggen. Wie het eerst van zijn kaarten af is, heeft gewonnen. De Duitsers hadden lasagne gekocht (althans, de ingrediënten daarvoor) en zelf was ik maar weer naar de Chinees gegaan. Bami goreng en krokante kip met een felrood sausje. Ik heb besloten ook morgen hier te blijven nu het rotweer dat voor heden voorspeld was, morgen gaat komen. Daarbij blijft de noordooster ook morgen hard waaien en daar heb ik geen zin in. Het is weer een gezellige avond geworden, de fles Martini van Simon heeft het einde niet gehaald, die duurde tot het bedtijd werd. " 16 Blocks" gekeken, een mij geheel onbekende film van Bruce Willis, maar wel erg spannend. Gek hoeveel er aan je voorbij gaat als je je alleen maar in je kantoor opsluit (hoewel, eigenlijk is dat helemaal niet zo gek)

Gefietst: -
Uitgegeven: 123,- (slapen 20,-; eten en drinken 13,50; internet 3,50; museum 5,-; zwembroek 59,95, avondeten 21,-)