Dag 19, woensdag 18 februari 2009
Door: Laszlo
Blijf op de hoogte en volg Laszlo
18 Februari 2009 | Nieuw Zeeland, Whitianga
Vanochtend heb ik in het dorp een wat ouder Zwitsers echtpaar aangesproken dat in de weer was met zwaar bepakte vouwfietsen. Daar hadden ze al bijna heel NZ mee rondgefietst. Hele kleine bandjes, 20 inch, maar volgens hen gingen ze als een tierelier de bergen op (zij het wat instabiel). Ook zij hadden een Rohloff versnellingsnaaf en waren er blij mee. Aardige lui, met zelfs vrienden in Groningen.
Hierna ontbijt bij de Subway, een boek gekocht met prachtige ouderwetse advertenties over hoe gelukkig vrouwen vroeger waren als je ze een stofzuiger of aanrecht cadeau gaf, alsmede over de gezonde aspecten van roken, wonderpillen etc., en op naar Cooks Beach en Cathedral Cove. Niet via de SH 25 maar via de veerboot en de wat rustiger weggetjes zo'n beetje langs de kust. Cooks Beach is echt zo'n plek waar het geen straf is om nooit de dorpsgrens overgestoken te hebben. Een van de mooiste plekken die ik ooit heb gezien. De vorige keer kwam het er niet van, maar ik had nu mijn zwembroek al aan om daar te gaan zwemmen. Dat wilde ik al vijf jaar doen. Ik heb de fiets geparkeerd bij wat aardige lui die hopelijk mijn spullen met rust zouden laten dan wel bewaken en ben het water ingedoken. Eigenlijk klinkt dit wat anders dan het was. Zo warm was het water nu ook weer niet, vandaar dat ik er zo'n 10 minuten over deed om langzaam aan het water te wennen. Die Kiwi had dan wel geroepen dat het "beautiful" was, maar kiwi's moet je niet altijd even serieus nemen in dit soort zaken. Het was niet zo koud als ooit in Zoutelande met Tjaard, Renske en Jan Willem, waar na een duik mijn ballen een week lang weigerden tevoorschijn te komen, maar meer dan marginaal warmer was het ook weer niet.
Er stond een aardig sterke stroming en het kostte al moeite genoeg om op dezelfde plek te blijven als waar ik er (uiteindelijk dan toch maar) ingedoken was. Het hoeft niet altijd geld te kosten om heel blij te worden. Hier zou ik mijn hele leven wel willen blijven. Huisje, bootje, beestje, maar ja, dat kost dan wel weer geld. Ik moest ook nog naar Cathedral Cove en kon dan ook niet al te lang liggen weken. De familie aan de kant gaf me nog een stuk fruit en bleek op zoek naar een tweede huis in deze regio. Zelf kwamen ze uit Hamilton. De Kiwi was getrouwd met een Oost-Duitse, die tevens een vriendin uit de buurt van Ratzeburg op bezoek had. Aardige gasten en ook waren al mijn spullen nog aanwezig na het zwemmen.
Hierna als gezegd op naar Cathedral Cove. Eerst nog even wat drinken en snoepjes kopen voor onderweg. Het blikje Mountain Dew (opgevoerde 7-up) (Jack Kerouac dronk altijd whiskey en bier op reis, maar die schrijft ook niet dat hij op een fiets zat) dronk ik ter plekke op aan de picknicktafel die buiten de winkel in de schaduw stond. Hier werd ik nog belaagd door drie vrouwen en hun kinderschaar die net ijsjes hadden gekocht voor het grut. Een had vier kinderen, een drie en de ander was net hoogzwanger van de eerste. "Oh, je gaat naar Cathedral Cove. Dan blijf je daar ook vanavond zeker?", " nee hoor ik ga gewoon weer terug naar Whitianga"." Huh, ongelofelijk". Kiwi's denken op zijn best dat een fiets een soort van martelinstrument is. Leuk voor kinderen om in de buurt wat sneller achter vader en moeder aan te kunnen (pappie loop toch niet zo snel), maar daarna houdt het toch wel op. Het waren leuke dames, nichten van elkaar en voor grote verjaardagsfeesten hoeven ze gasten niet buiten de familie te zoeken. De kinderen zaten ondertussen heerlijk met hun ijsjes te knoeien (De oudste was 6). De vraag is gerechtvardigd of een ijsje eigenlijk wel geschikt is voor kinderen (hoewel mijn overhemd ook nog steeds de sporen vertoont van chocoladeijs-consumptie in het vliegtuig, hetgeen de vraag rechtvaardigt of ijs überhaupt wel geschikt is voor consumptie (of dat ik wellicht nog in de categorie kinderen val)).
Verder gereden naar Hahei Beach. Prachtig strand, maar helaas geen tijd voor. Cathedral Cove is officieel anderhalf uur lopen en ik wil niet in het donker weer terug moeten fietsen. Uiteraard is het ook mogelijk om het sneller te doen als je wat harder loopt, maar dat had u zelf al bedacht. Dat heb ik dan ook maar gedaan. Met 45 minuten was ik ter bestemder plekke, even rondkijken en weer terug. Onderweg heb ik ook nog wat foto's gemaakt van enige merkwaardige vogels die een zandbad aan het nemen waren. Ik geloof dat het evolutionaire verliezers waren aangezien ze niet konden vliegen en ook tamelijk argeloos waren. Een was duidelijk in de pubertijd, aangezien deze weigerde het bad te verlaten, ook al waren pa en ma en broer/zus reeds enige tijd klaar om te vertrekken. Echt een wonder dat deze soort nog bestaat.
Vrij rap was ik met de fiets weer bij de veerboot. Hoewel het niet echt wordt aangeraden is het toch ook wel lekker om 's avonds te fietsen. De avondkoelte geeft weer een hele andere sfeer aan de omgeving. De flora- en faunanachtploegen nemen het over. Het land klinkt en ruikt anders. Kortom: toch ook eens doen hoor!
De overtocht met de veerboot duurt ongeveer twee minuten. Hierna wat chinees gehaald, kip cashew en heel veel groente (gek genoeg geen rijst), in het hostel gegeten en dit verhaal ingetikt. Morgen naar Whangamata.
Gefietst: 42 kilometer
Uitgegeven: 48,- (ontbijt 14,40; boek 17,- eten en drinken 16,80; avondeten 9,50))
-
18 Februari 2009 - 11:59
Mam:
Moet ik alweer op de kast gaan zitten? Jij met je aanrecht! Zit je eindelijk ver weg moeten wij vrouwen het nog steeds aanhoren. Wij, betekent dat ik het voor mijn sexe opneem en ga verdedigen!!! Ik zie je al lachen (mam is er weer ingestonken)Kwajong!! Toch vind ik je wel lief hoor xx -
20 Mei 2009 - 21:54
Gerard:
ga slapen -
25 Mei 2009 - 20:40
Gerard:
Echt genieten Lars. Goed bezig, dit is vakantie!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley