Dag 91, vrijdag 1 mei, Melbourne

Aan de overkant van het hostel zijn de Carlton Gardens met daarin het Melbourne Museum. Hier heb ik zo ongeveer de hele dag doorgebracht. Een grote permanente tentoonstelling over insecten. Dat was wel wat voor mijn vader geweest. Die probeert al jaren allerlei tsjirpend kruiptuig in Nederland te introduceren. Werkelijk heel interessant, veel geleerd. Als je muggen bijvoorbeeld een jaar lang ongestoord hun gang laat gaan, heb je aan het eind van het jaar een laag van 150 miljoen kilometer dik om de hele aarde. Dat zijn best veel muggen. Een derde van alle soorten leven op aarde is een vorm van strontkever. Zonder strontkevers zou het er radicaal anders uitzien alhier. Ten laatste heb ik geleerd dat je geen kinderen met moeders naar zo'n tentoonstelling moet sturen. De moeders gillen de hele tijd maar als ze insecten zien en kinderen nemen dat dan na verloop van tijd over. Een jongetje echter gilde al uit zichzelf. Hij was het ergens niet mee eens en wierp zichzelf al gillend en stampvoetend en -handend op de grond. "No, no, no, no, no etc". Ik zou zeggen: gewoon laten liggen, hard wegrennen, ik hoor hier niet bij, maar het zal je kind maar wezen.

Verder nog ruimtes over dinosauriers, Aborigines en nog meer fraais. Ook is hier een tentoonstelling over Phar Lap te zien, een van de grootste racepaarden aller tijden. Hier staat hij in volle glorie te bewonderen, althans zijn huid. Wel prachtig opgezet. Zijn skelet bevindt zich in Te Papa in Wellington en zijn hart in het museum van Canberra. Verder een beetje door de stad gezworven. De wijk Fitzroy is erg mooi. Het is gevuld met huizen die je eerder in Havanna zou verwachten. Ook is hier een hele straat vol met Italiaanse zaken, van fietsenzaak tot ijssalon tot restaurant. Ik besloot om zelf maar wat te gaan koken. Weer iets met rijst, kip, groente en een Chinees sausje. Onder het eten kwam er een Chinese dame binnen: Jali, een headhuntster uit Sjanghai. Ze was net aangekomen en had niet meer dan een broodje voor avondeten. Aangezien ik toch nog genoeg in de pan had en waarschijnlijk morgen wat anders zou gaan eten heb ik haar de rest van mijn eten aangeboden. Nadat ze er van had geproefd vroeg ze of ik wellicht Chinezen in de familie had, want het smaakte precies als thuis. Dit was overigens voor het eerst dat ik mij samen met een Chinees in een ruimte bevond, waarbij ik eten geef aan de chinees en niet andersom. Ze was aan het einde van haar contract gekomen en dat was niet verlengd, vandaar dat ze nu maar op reis was gegaan. De economie zit ook in China behoorlijk tegen. Ze was al een tijd in Perth geweest en had daar ook veel gefietst. Ik zat ondertussen echter behoorlijk in te kakken en ben om 9 uur maar eens naar bed gegaan. Zo'n slapeloze nacht ben je kennelijk niet zomaar kwijt.

Gefietst: -
Uitgegeven: 55,- (ontbijt 16,-; museum 8,-; eten en drinken 14,65, avondeten 15,-)