Dag 28, vrijdag 27 februari
Door: Laszlo
Blijf op de hoogte en volg Laszlo
04 Maart 2009 | Nieuw Zeeland, Wellington
Vanochtend wakker geworden (jawel) en direct gevraagd naar de mogelijkheden om via de Waikato rivier naar Orakei Korako te gaan. Ik had ook niet later wakker moeten worden, want eigenlijk had ik dan al moeten vertrekken. De receptie ging kijken wat ze nog konden doen en ik ging even snel ontbijten. Vijf minuten later kwam de receptiedame al de keuken binnen met het bericht dat er een busje voor me klaar stond. Zo snel heb ik nog nooit ontbeten. Eigenlijk had ik helemaal niet naar Taupo hoeven komen voor deze trip, want waar ik dacht dat de boottocht zou beginnen bij de monding van de Waikato bij het Taupo-meer, bleek dat in de praktijk zo ergens halverwege Rotorua en Taupo te zijn. Dat stond niet in de LP.
De bestuurder van het busje was ene Ted, die dan wel reeds vier jaar gepensioneerd was, maar reed als een taxichauffeur uit Istanboel.
Buschauffeurs zijn hier allemaal volslagen idioot. Ik heb hem er nog van proberen te overtuigen dat hij afstand moest nemen als hij een fietser passeerde, maar hij vond dat de zijkant van de weg toch goed genoeg was voor fietsers en dat als ze daar maar bleven ze automatisch ruimte genoeg hadden. Het had weinig zin hem uit te leggen dat de zijkant van de weg regelmatig niet meer is dan een sterk aflopende goot, waar automobilisten kennelijk met genoegen hun lege flessen op stuk probeerden te gooien en ook voor het overige vaak bezaaid met rommel (dat is te zeggen, als er al een zijkant is naast de witte streep, soms is zelfs dat afgebrokkeld).
Op tijd, wat heet, ik geloof dat alle snelheidsrecords onderweg gebroken zijn, kwam ik aan bij New Zealand Riverjet, de organisator van de trip, alwaar ik verwelkomd werd door ene Rob. Gelukkig hadden ze aldaar nog een grote pot met zonnebrand staan, want in de haast was ik dat vergeten. De bestuurder van de boot was Adam. Ik mocht voorin zitten en achter mij was nog een bank gevuld met vier anderen. Twee kiwi's en twee Britten. Voor een indruk van de boottocht kijkt u maar op www.riverjet.co.nz. Druk op "vieuw the video" en vervolgens op de knop met "thermal" er in, denk de als altijd idioot zwaaiende Jappen weg en u heeft een indruk van hoe het er aan toe ging. Meer dan een indruk is het ook niet, want als je er zelf bij bent is het toch heel anders. Op weg naar Orakei Korako gaat het in een rustig tempo. Juist als de boot stopt om de vogelgeluiden te laten horen is het feitelijk het meest indrukwekkend. Heerlijk rustig, buiten de natuur hoor je niks. De Waikato is, volgens Adam, samen met de Nijl de enige rivier op het zuidelijk halfrond die naar de evenaar toestroomt in plaats van er van af. Ook is de rivier nog gebruikt in The Lord of the rings. Aan het einde van deel 1 varen de Hobbits een rivier af met aan het einde twee enorme standbeelden ter linker en rechterzijde. In het echt is dat het einde van Tutukau Gorge. Frodo en beelden waren overigens nergens te bekennen.
Ergens midden in deze gorge was een grote, stijl uit de rivier oprijzende, wand met een grot in het midden waar niks groeide. Ooit had een rivaliserende Maori stam geprobeerd het gebied over te nemen. Met grote Waka's waren ze de Waikato afgevaren en alvorens de anderen de volgende dag te trashen besloten ze te overnachten in de grot. Ze hadden geen al te groot geheim gemaakt van hun naderende komst en de plaatselijke stam was dan ook gewaarschuwd. De grot was te hoog en daarmee te goed verdedigbaar om aan te vallen, vandaar dat de locals besloten om dan maar de hele wand in de fik te steken. Dat hielp, niemand van de aanvallers kwam er levend uit en de laatste 150 jaar wilde er niks meer groeien op de betreffende wand. Vandaag hadden we niet echt een strakblauwe lucht, dus of de foto's erg mooi zijn geworden weet ik niet. De herinneringen zijn dat in ieder geval zeker wel.
Aan het einde van de reis kwamen we aan bij Orakei Korako, ook wel bekend als The Hidden Valley. Dit trekt een minder groot publiek dan andere thermale gebieden omdat het nogal buiten de grote wegen ligt. Jammer, want het is hier werkelijk erg mooi. Vooral Ruatapu Cave, een grot gevuld met water zo helder dat niet eens zichtbaar is waar het water begint en het zand ophoudt, is een aanrader. Het nadeel van georganiseerde trips is, dat je niet zelf uitmaakt hoelang je ergens over doet. Ik ben dan maar als een idioot alles gaan bekijken om er aan het einde achter te komen dat ik het wel iets rustiger aan had kunnen doen. Dat had een hoop zweet gescheeld. Even op de bel drukken voor de veerboot en even later sta je al weer aan de overkant. De riverjet vertrok dadelijk en nu in een heel wat hoger tempo. De boot is geheel plat van onderen en wordt aangedreven door water onder hoge druk naar achteren te laten spuiten. Het concept is uitgevonden door de heer Hamilton, die zich tegenwoordig sir mag noemen. Had the Queen geweten dat hij het concept alleen maar had uitgevonden omdat hij vanaf zijn werk niet meer op tijd met de auto in de pub in het aanpalende dorp kon komen, was het wellicht anders gelopen. Evengoed een mooie uitvinding, al denk ik dat de locale eenden daar andere gedachten over hebben. Als ze niet snel genoeg opvliegen, krijgen ze gegarandeerd hoofdpijn.
Er werden heel wat rondjes gedraaid en alles bij elkaar was het good fun. Onderweg zag ik zelfs nog een zwart wild zwijn. Ted stond alweer op me te wachten op de plaats van vertrek en in een iets lager tempo ging het weer op naar de YHA. Zo lag ik dan om 14.00 uur reeds weder op mijn bed met mijn boek in een toestand van lezen/ slapen. Een paar uur later stapte een motorrijder binnen, Arjen, een aardige kerel uit het Brabantse. Zo krijg ik hier opeens nogal wat gelegenheid om Nederlands te praten. Hij hoopte voor morgen op regen, dan kon hij tenminste in de modder gaan Quadrijden. Ik hoopte op goed weer, dan kon ik weer terug naar Rotorua en op naar de East Cape. Ik ging nog de stad in, even wat eten. Nog wat dronken dames(?) op de foto gezet. Ik belandde ook nog in een kroeg met live muziek. Nog een biertje, wat super 14 rugby kijken en naar het hostel maar weer. Arjen vroeg nog of ik mee ging de stad in, maar aangezien ik net was geweest en ik eigenlijk ook wel moe was, heb ik dat maar niet gedaan. Morgen ben ik er echter weer bij, als het regent tenmiste.
Gefietst: -.
Uitgegeven: 245,- (slapen 27,-; vervoer 30,-, Riverjet 145,-, eten en drinken 25,40; avondeten 9,70; biertjes 8,-)
De bestuurder van het busje was ene Ted, die dan wel reeds vier jaar gepensioneerd was, maar reed als een taxichauffeur uit Istanboel.
Buschauffeurs zijn hier allemaal volslagen idioot. Ik heb hem er nog van proberen te overtuigen dat hij afstand moest nemen als hij een fietser passeerde, maar hij vond dat de zijkant van de weg toch goed genoeg was voor fietsers en dat als ze daar maar bleven ze automatisch ruimte genoeg hadden. Het had weinig zin hem uit te leggen dat de zijkant van de weg regelmatig niet meer is dan een sterk aflopende goot, waar automobilisten kennelijk met genoegen hun lege flessen op stuk probeerden te gooien en ook voor het overige vaak bezaaid met rommel (dat is te zeggen, als er al een zijkant is naast de witte streep, soms is zelfs dat afgebrokkeld).
Op tijd, wat heet, ik geloof dat alle snelheidsrecords onderweg gebroken zijn, kwam ik aan bij New Zealand Riverjet, de organisator van de trip, alwaar ik verwelkomd werd door ene Rob. Gelukkig hadden ze aldaar nog een grote pot met zonnebrand staan, want in de haast was ik dat vergeten. De bestuurder van de boot was Adam. Ik mocht voorin zitten en achter mij was nog een bank gevuld met vier anderen. Twee kiwi's en twee Britten. Voor een indruk van de boottocht kijkt u maar op www.riverjet.co.nz. Druk op "vieuw the video" en vervolgens op de knop met "thermal" er in, denk de als altijd idioot zwaaiende Jappen weg en u heeft een indruk van hoe het er aan toe ging. Meer dan een indruk is het ook niet, want als je er zelf bij bent is het toch heel anders. Op weg naar Orakei Korako gaat het in een rustig tempo. Juist als de boot stopt om de vogelgeluiden te laten horen is het feitelijk het meest indrukwekkend. Heerlijk rustig, buiten de natuur hoor je niks. De Waikato is, volgens Adam, samen met de Nijl de enige rivier op het zuidelijk halfrond die naar de evenaar toestroomt in plaats van er van af. Ook is de rivier nog gebruikt in The Lord of the rings. Aan het einde van deel 1 varen de Hobbits een rivier af met aan het einde twee enorme standbeelden ter linker en rechterzijde. In het echt is dat het einde van Tutukau Gorge. Frodo en beelden waren overigens nergens te bekennen.
Ergens midden in deze gorge was een grote, stijl uit de rivier oprijzende, wand met een grot in het midden waar niks groeide. Ooit had een rivaliserende Maori stam geprobeerd het gebied over te nemen. Met grote Waka's waren ze de Waikato afgevaren en alvorens de anderen de volgende dag te trashen besloten ze te overnachten in de grot. Ze hadden geen al te groot geheim gemaakt van hun naderende komst en de plaatselijke stam was dan ook gewaarschuwd. De grot was te hoog en daarmee te goed verdedigbaar om aan te vallen, vandaar dat de locals besloten om dan maar de hele wand in de fik te steken. Dat hielp, niemand van de aanvallers kwam er levend uit en de laatste 150 jaar wilde er niks meer groeien op de betreffende wand. Vandaag hadden we niet echt een strakblauwe lucht, dus of de foto's erg mooi zijn geworden weet ik niet. De herinneringen zijn dat in ieder geval zeker wel.
Aan het einde van de reis kwamen we aan bij Orakei Korako, ook wel bekend als The Hidden Valley. Dit trekt een minder groot publiek dan andere thermale gebieden omdat het nogal buiten de grote wegen ligt. Jammer, want het is hier werkelijk erg mooi. Vooral Ruatapu Cave, een grot gevuld met water zo helder dat niet eens zichtbaar is waar het water begint en het zand ophoudt, is een aanrader. Het nadeel van georganiseerde trips is, dat je niet zelf uitmaakt hoelang je ergens over doet. Ik ben dan maar als een idioot alles gaan bekijken om er aan het einde achter te komen dat ik het wel iets rustiger aan had kunnen doen. Dat had een hoop zweet gescheeld. Even op de bel drukken voor de veerboot en even later sta je al weer aan de overkant. De riverjet vertrok dadelijk en nu in een heel wat hoger tempo. De boot is geheel plat van onderen en wordt aangedreven door water onder hoge druk naar achteren te laten spuiten. Het concept is uitgevonden door de heer Hamilton, die zich tegenwoordig sir mag noemen. Had the Queen geweten dat hij het concept alleen maar had uitgevonden omdat hij vanaf zijn werk niet meer op tijd met de auto in de pub in het aanpalende dorp kon komen, was het wellicht anders gelopen. Evengoed een mooie uitvinding, al denk ik dat de locale eenden daar andere gedachten over hebben. Als ze niet snel genoeg opvliegen, krijgen ze gegarandeerd hoofdpijn.
Er werden heel wat rondjes gedraaid en alles bij elkaar was het good fun. Onderweg zag ik zelfs nog een zwart wild zwijn. Ted stond alweer op me te wachten op de plaats van vertrek en in een iets lager tempo ging het weer op naar de YHA. Zo lag ik dan om 14.00 uur reeds weder op mijn bed met mijn boek in een toestand van lezen/ slapen. Een paar uur later stapte een motorrijder binnen, Arjen, een aardige kerel uit het Brabantse. Zo krijg ik hier opeens nogal wat gelegenheid om Nederlands te praten. Hij hoopte voor morgen op regen, dan kon hij tenminste in de modder gaan Quadrijden. Ik hoopte op goed weer, dan kon ik weer terug naar Rotorua en op naar de East Cape. Ik ging nog de stad in, even wat eten. Nog wat dronken dames(?) op de foto gezet. Ik belandde ook nog in een kroeg met live muziek. Nog een biertje, wat super 14 rugby kijken en naar het hostel maar weer. Arjen vroeg nog of ik mee ging de stad in, maar aangezien ik net was geweest en ik eigenlijk ook wel moe was, heb ik dat maar niet gedaan. Morgen ben ik er echter weer bij, als het regent tenmiste.
Gefietst: -.
Uitgegeven: 245,- (slapen 27,-; vervoer 30,-, Riverjet 145,-, eten en drinken 25,40; avondeten 9,70; biertjes 8,-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
