Dag 24, maandag 23 februari
Door: Laszlo
Blijf op de hoogte en volg Laszlo
25 Februari 2009 | Nieuw Zeeland, Rotorua
Vandaag weer fietsen. Op naar Rotorua, eerst wilde ik daar niet heen, ik wil namelijk de East Cape befietsen, maar ik ga nog even hallo zeggen aan wat kennissen van oom Hans (als ze er zijn). Daarbij wil ik dan ook nog even naar Taupo, Wai-o-Tapu zien en ook naar Orakei-Koraku (schijnt nog mooier te zijn dan Wai-o-Tapu). Dat wil ik dan wel eens zien.
Route 36 gaat rechtstreeks naar Rotorua, maar is ook erg druk. Met die maniakken hier op de weg ga ik dan ook maar voor route 33. Dat is dan wel 24 kilometer meer fietsen, maar rustiger en ook is het hoogste punt 200 meter lager. Net als gisteren ontbeten bij Summer Sands. Daar ook nog even gecheckt wat de FC heeft gedaan. Shit, in blessuretijd verloren van Pisvee. Midden jaren 80 stond ik in het oosterpark ook naar een 0-0 te kijken. In blessuretijd scoorde PSV nog. Toen werd het opeens erg koud (het vroor en het sneeuwde, maar dat merk je niet zo als de uitslag goed lijkt te gaan worden). Bij Studio Sport zei de verslaggever dat de lampen daarom een topclub waren, door toch nog even de overwinning te stelen. Aaaaarrrrggghhhh. Vanaf dat moment trek ik PSV niet meer. Helaas ook vanaf dat moment is PSV in de glorierijkste periode in de clubgeschiedenis terecht gekomen. Ik heb het dan ook zwaar.
Maar goed, ik was hier aan het fietsen. Eerst de kustweg tot aan Papaoma Beach gepakt. Ik dacht vandaar nog een binnenweg te kunnen pakken tot aan Paengaroa, bij de afslag naar Rotorua. Bij de dairy werd mij verteld dat die weg gepland was, maar dat het nog wel even ging duren. Ik heb toch wel een erg vooruitstrevende kaart gekocht. De buren lieten me vanochtend, in het kader van het uitstippelen van de voor mij beste route, hun kaart zien. Die was zo oud dat een heleboel wegen er nog niet eens op stonden. Zo hadden ze wel 50 kilometer omgereden omdat ze niet op de hoogte waren van het bestaan van een directe weg naar Rotorua. Zo heeft elke kaart zijn voors en tegens.
Ik moest dan toch maar vanaf Papaoma over SH 2 via Te Puke naar Paengaroa. Het was een erg drukke weg en het fietsen was dan wel over een redelijk vlak terrein, maar evengoed niet ontspannen. Onderweg zag ik drie wielerbroeken en twee wielershirts langs de kant van de weg, zonder iemand erin. Wat zou er met de voormalige dragers zijn gebeurd? In Te Puke heb ik wat pannenkoeken gegeten met gebakken banaan erin en cranberrysaus erover. Dat brengt me wel in Rotorua. Het is hier Kiwi Capital of the world. Hier komen de kiwi's vandaan (de vruchten dan hè?). Verder maar weer. Blij dat ik snel in Paengaroa aankwam en van daar verder via SH 33. De kiwikwekerijen worden afgeschermd door enorme heggen van varens. Ik vraag me af hoe ze die knippen, dat kan niet gemakkelijk zijn. Vijf jaar geleden had ik deze weg ook al gereden en ik vond het toen nogal saai. Veel aangeplante bossen en niet zo spectaculair als de rest van het land. Eerst ga je nog wel met ruim 20 per uur vooruit, maar na een tijdje komt de kilometerteler nauwelijks meer bij de 10 uit. Het gaat hier namelijk een kilometer of 20 vrijwel alleen maar omhoog, op naar het vulkanisch plateau, niet heel veel, maar 20 kilometer vals plat gaat op een gegeven moment ook in de benen zitten. Het lijkt wel uren te duren voor je eindelijk ergens bent (en dat is dan ook daadwerkelijk zo). Asfalt vreten, stoempen en kilometers maken, dat is alhier het devies. Buiten de weg is er ook geen enkel teken van menselijke aanwezigheid.
Vlak voor Okere Falls ben je dan eindelijk af van het voortdurende klimmen. Het uitzicht maakt alle inspanningen meer dan goed. Meren, rivieren, dorpjes, kortom: de bewoonde wereld. Na een korte stop in Okere Falls doorgereden naar de eindbestemming: Cosy cottage camping. Vijf jaar geleden stond ik daar ook en het was me uitstekend bevallen. Rotorua stonk nog evenzeer als indertijd. Althans, stinken, het ruikt hier wat minder normaal.
Op de camping gelijk maar het zwembad ingedoken. Helaas ben ik in Whitianga mijn zwembroek vergeten, dus gebruik ik maar een onderbroek. Er kwam ook nog een Maori bij het zwembad zitten, mr.Woodcliff. Met hem nog gezellig gepraat over de gescheidenis van het land. Hierna douchen, eten bij de Italiaan en pitten.
Gefietst: 93 kilometer
Uitgegeven : 103,- (ontbijt 18,40; lunch 15,50, avondeten 36,30, eten en drinken 15,80; slapen 17,-)
Route 36 gaat rechtstreeks naar Rotorua, maar is ook erg druk. Met die maniakken hier op de weg ga ik dan ook maar voor route 33. Dat is dan wel 24 kilometer meer fietsen, maar rustiger en ook is het hoogste punt 200 meter lager. Net als gisteren ontbeten bij Summer Sands. Daar ook nog even gecheckt wat de FC heeft gedaan. Shit, in blessuretijd verloren van Pisvee. Midden jaren 80 stond ik in het oosterpark ook naar een 0-0 te kijken. In blessuretijd scoorde PSV nog. Toen werd het opeens erg koud (het vroor en het sneeuwde, maar dat merk je niet zo als de uitslag goed lijkt te gaan worden). Bij Studio Sport zei de verslaggever dat de lampen daarom een topclub waren, door toch nog even de overwinning te stelen. Aaaaarrrrggghhhh. Vanaf dat moment trek ik PSV niet meer. Helaas ook vanaf dat moment is PSV in de glorierijkste periode in de clubgeschiedenis terecht gekomen. Ik heb het dan ook zwaar.
Maar goed, ik was hier aan het fietsen. Eerst de kustweg tot aan Papaoma Beach gepakt. Ik dacht vandaar nog een binnenweg te kunnen pakken tot aan Paengaroa, bij de afslag naar Rotorua. Bij de dairy werd mij verteld dat die weg gepland was, maar dat het nog wel even ging duren. Ik heb toch wel een erg vooruitstrevende kaart gekocht. De buren lieten me vanochtend, in het kader van het uitstippelen van de voor mij beste route, hun kaart zien. Die was zo oud dat een heleboel wegen er nog niet eens op stonden. Zo hadden ze wel 50 kilometer omgereden omdat ze niet op de hoogte waren van het bestaan van een directe weg naar Rotorua. Zo heeft elke kaart zijn voors en tegens.
Ik moest dan toch maar vanaf Papaoma over SH 2 via Te Puke naar Paengaroa. Het was een erg drukke weg en het fietsen was dan wel over een redelijk vlak terrein, maar evengoed niet ontspannen. Onderweg zag ik drie wielerbroeken en twee wielershirts langs de kant van de weg, zonder iemand erin. Wat zou er met de voormalige dragers zijn gebeurd? In Te Puke heb ik wat pannenkoeken gegeten met gebakken banaan erin en cranberrysaus erover. Dat brengt me wel in Rotorua. Het is hier Kiwi Capital of the world. Hier komen de kiwi's vandaan (de vruchten dan hè?). Verder maar weer. Blij dat ik snel in Paengaroa aankwam en van daar verder via SH 33. De kiwikwekerijen worden afgeschermd door enorme heggen van varens. Ik vraag me af hoe ze die knippen, dat kan niet gemakkelijk zijn. Vijf jaar geleden had ik deze weg ook al gereden en ik vond het toen nogal saai. Veel aangeplante bossen en niet zo spectaculair als de rest van het land. Eerst ga je nog wel met ruim 20 per uur vooruit, maar na een tijdje komt de kilometerteler nauwelijks meer bij de 10 uit. Het gaat hier namelijk een kilometer of 20 vrijwel alleen maar omhoog, op naar het vulkanisch plateau, niet heel veel, maar 20 kilometer vals plat gaat op een gegeven moment ook in de benen zitten. Het lijkt wel uren te duren voor je eindelijk ergens bent (en dat is dan ook daadwerkelijk zo). Asfalt vreten, stoempen en kilometers maken, dat is alhier het devies. Buiten de weg is er ook geen enkel teken van menselijke aanwezigheid.
Vlak voor Okere Falls ben je dan eindelijk af van het voortdurende klimmen. Het uitzicht maakt alle inspanningen meer dan goed. Meren, rivieren, dorpjes, kortom: de bewoonde wereld. Na een korte stop in Okere Falls doorgereden naar de eindbestemming: Cosy cottage camping. Vijf jaar geleden stond ik daar ook en het was me uitstekend bevallen. Rotorua stonk nog evenzeer als indertijd. Althans, stinken, het ruikt hier wat minder normaal.
Op de camping gelijk maar het zwembad ingedoken. Helaas ben ik in Whitianga mijn zwembroek vergeten, dus gebruik ik maar een onderbroek. Er kwam ook nog een Maori bij het zwembad zitten, mr.Woodcliff. Met hem nog gezellig gepraat over de gescheidenis van het land. Hierna douchen, eten bij de Italiaan en pitten.
Gefietst: 93 kilometer
Uitgegeven : 103,- (ontbijt 18,40; lunch 15,50, avondeten 36,30, eten en drinken 15,80; slapen 17,-)
-
25 Februari 2009 - 05:47
Harry Bebingh:
Dag Laszlo, ik zie dat je het uitstekend naar je zin hebt daar en het is leuk om je verslagen te lezen. Ik ben benieuwd hoeveel kilo je straks bent afgevallen door al die inspanningen. Nog veel fiets- en vakantieplezier daar. -
25 Februari 2009 - 13:33
Marja:
Hoi Laszlo
Lees nog steeds met veel plezier je belevenissen. Deze en de voorgaande laatste dagen heb ik net uitgeprint en deze ga ik op mijn gemak met een bakkie koffie zitten lezen. Laszlo nog een fijne vakantie en veel plezier gewenst.Ik kijk al weer uit naar je volgende belevenis. Groetjes Marja en Ruud -
25 Februari 2009 - 20:13
Jan László Scheltens:
Hoi László, ik las in een reactie van Harry bij dag 24 dat hij benieuwd was hoeveel kilo je na al die inspanningen afgevallen zou zijn. Ook ik ben daar benieuwd naar en hoop dan dat het aardig wat kilo’s zijn. Dit heeft o.a. als reden, zoals jij in dagavontuur 23 schreef, er van droomde om te kunnen surfen en misschien van plan was om het te leren ook.
Je kunt je afvragen wat gewicht en surfen hiermee te maken hebben. Bijna alles, want er komt nog een derde factor bij en wel, haaien. Een paar dagen geleden las ik in de krant, dat er minder mensen door haaien gedood werden, op zich heel plezierig, maar vervelend dat bij onderzoek, surfers nog steeds het lekkerste hapje voor deze grote vissen vormen. Het lijkt me dan ook verstandig flink wat kilo’s er af te fietsen zodat de surfplank met jou er op, wat sneller gaat en dat je met ettelijke kilo’s minder vlees niet meer zo’n lekker hapje bent voor de haaien.
Tot nu toe heb ik het idee dat wat er af gefietst wordt er ook weer bij komt, schiet dus niet op.
Toch maar even wachten met surflessen?
Gelukkig heb ik het volste vertrouwen dat het László gaat lukken, tenslotte moet ook hij even wennen en goede dingen moeten langzaam gaan om er lang van te kunnen genieten.
László stoemp ze en blijf vooral genieten.
-
25 Februari 2009 - 21:10
Mam:
Zoals je kunt lezen maakt Jan Laszlo sr. zich toch wel zorgen om jou gewicht maar ja je bent een Bourgondiër of niet. Het zal wel bij het genieten horen ik zeg er maar niets over. Weet je dat Marieke uit Slochteren voor 4 maand stage naar Suriname is? Ook zij houd een reis dagboek bij onder mariekevt op waar ben jij nu. Je kunt het er maar druk mee hebben met al die reislustige lieden. En zit de handels geest erfenis er nog in van de VOC.? Geintje doeiiiii -
25 Februari 2009 - 21:14
Tjaard:
Ik zal pa ff zeggen dat je waarschijnlijk ff bij fam. Visser op bezoek gaat. Ben weer helemaal op de hoogte. Tof. -
27 Februari 2009 - 17:44
Linda:
Hai Las
Nou weer even een tijdje gelezen, ben weer helemaal bij. Ondertussen pizza in de oven gedaan, eruit gehaald, gesneden en geserveerd. En dat 4 x(in de oven past maar 1 pizza, dus zijn we lekker lang bezig). Vrijdag is 't hier vaak de "doe maar lekker makkelijk met het eten dag", maar dat is het bij jou nu elke dag, heerlijk lijkt me dat. Weer eens wat anders dan nr. 14., alhoewel dat ook makkelijk was. Tijd dat wij ook eens die kant op gaan. Ja en dan niet alleen voor het eten natuurlijk, want dat wordt wel een erg duur geintje. Ook niet op de fiets, want ik had af en toe al moeite met de weg Vries-Assen en weer terug. Ben daar met tegenwind ook eens gaan lopen, terwijl het daar gewoon vlak is, maar ja toen was ik ook een puber, alhoewel ; Daan is nu ook een puber en fietst vrolijk elke dag naar school en weer naar huis. Kanjer. Ik had gewoon een busabonnement in de "winter". Nou genoeg gekletst. Tot de volgende x maar weer.
kus van je zus -
25 Mei 2009 - 21:04
Gerard:
das toch leuk van alleen reisen. je spreekt veel meer met lokalen of andere reisegers.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
