Dag 9, zondag 8 februari 2009 - Reisverslag uit Auckland, Nieuw Zeeland van Laszlo Scheltens - WaarBenJij.nu Dag 9, zondag 8 februari 2009 - Reisverslag uit Auckland, Nieuw Zeeland van Laszlo Scheltens - WaarBenJij.nu

Dag 9, zondag 8 februari 2009

Door: Laszlo

Blijf op de hoogte en volg Laszlo

11 Februari 2009 | Nieuw Zeeland, Auckland

Vandaag alweer weinig gedaan om mee te beginnen. Het begint zo langzamerhand een gewoonte te worden. Al enige dagen valt mij bij het ontbijt (als ik dat haal) een vent op die in plaats van te ontbijten naar ontbijttelevisie kijkt. Ik weet niet of dat nu wel de benodigde voedingsstoffen, lichamelijk dan wel geestelijk, bevat.

Meer dan een beetje slenteren kon er deze ochtend niet af. Eerst wilde ik nog mijn slaapkamerabonnement verlengen, maar omdat ik altijd maar 1 nacht vooruit boek, was die al gereserveerd. Er was verder niks meer beschikbaar in de betreffende gang. Ik ben dus maar weer intern verhuisd naar accommodatie met een eigen badkamer, toilet en TV. Het wordt steeds beter (en duurder). Ik heb nog een uurtje of twee bij The Waterfront cafe gezeten. Een mooie tent met prachtig uitzicht op haven en Hilton hotel (en olijke popjes). Met een kopje thee en een fles water uit Waiwera was ik helemaal blij. Toch zei iets in mij dat ik heden toch maar eens een wat langere fietstocht moest gaan maken. Ik besloot nog maar weer eens een poging te wagen de 50 kilometer uitgezette fietsroute dwars door de stad te doen. Vijf jaar geleden had ik dat ook al eens geprobeerd, maar bij gebreken van enige essentiële richtingbordjes was ik toen al snel genoodzaakt om er maar een vrije interpretatie van te maken.

Well whatdayaknow: in de afgelopen vijf jaar heeft kennelijk niemand geklaagd, want op precies hetzelfde punt als de vorige keer, reed ik nu weer hetzelfde rondje op zoek naar een routebord. Het begin van de route is mooi en voert langs prachtige baaien en stranden en huizen meteen uitzicht om een moord voor te doen (op de fiets in de hitte die heuvels op helaas voornamelijk zelfmoord en wat heb je dan nog aan uitzicht?). Ik bedacht mij dat het wel een goed idee zou zijn om alvast een groot deel van de route te gaan fietsen die mij over niet al te lange tijd de stad uit zou moeten voeren. De vorige keer was ik namelijk nogal verdwaald en had ik het mooiste gedeelte van de dag verspild op allerlei industrieterreinen en voorsteden. Toen het eindelijk mooi werd, ging het ook reeds schemeren en uiteindelijk reed ik midden in de nacht nog als een zombie rond om mijn eindbestemming van die dag te vinden. Voorbereiding is maar alles, zoals mijn levensmotto luidt. Wellicht is het maar beter om het veelgehoorde advies op te volgen om de trein te pakken naar Papakura en vandaar het platteland te gaan befietsen, maar adviezen volgen is niet mijn stijl. Eerst zelf proberen, deze keer met een goede kaart van Auckland, en daarna kom ik er vanzelf wel achter wat nu het verstandigst was geweest.

Ik kwam er onmiddellijk achter dat het geen goed idee is om de stad uit te willen via St Helliers Rd. Die gaat namelijk nogal steil naar boven en dat ook nog gedurende meer dan een redelijke tijd. Dankzij mijn kaart stond ik binnen een half uur op de brug naar Pakuranga. Vanaf daar ging het de vorige keer helemaal fout (en daarvoor ook al) maar ik ben er van overtuigd dat het nu wel goed zal gaan. Ik ga het gewoon doen en dan zie ik het wel. Op zondag is het wel lekker rustig op de weg, althans relatief gezien en zeker de brug naar Pukaranga ga ik niet over het asfalt maar over het voetgangersgedeelte. Ik wil wel graag heel aankomen namelijk. Het fietsen ging lekker, de fiets schakelt goed en tot dusverre heb ik nog nergens moeten lopen. Met bagage zal dat wel eens anders kunnen worden maar so far so good. Bij het winkelcentrum vlak over de brug ben ik bij een bakkerij een broodje gaan halen. Ik hoefde er niet eens voor te betalen. " You know what, keep it" , kreeg ik te horen. Of het nu was omdat ik zo een uitgehongerde indruk maakte, omdat ik er zo lief uitzag of wellicht zo agressief met mijn bandana om de kop, vraag niet hoe het kan, profiteer ervan. Buiten stonden twee heren de fiets te bewonderen die er graag alles over wilden weten.

Bij Mt.Wellington was ik vorige keer hopeloos verdwaald, dreigde zelfs op de snelweg uit te komen, maar nu had ik dan toch op herinnering de juiste weg genomen. Mijn herinnering leerde mij ook dat ik vervolgens in de buurt van Ellerslie paardenracebaan hopeloos zou verdwalen hetgeen ook prompt gebeurde. Althans, geen bordje te vinden en ik besloot dan ook maar om via Albert Rd, Chevalier Rd, Carrington Rd, Meola Rd etc, naar Auckland Harbour Bridge te fietsen. Best een aardig stukkie. Zo tegen het einde kwam ik ook weer bordjes tegen van de 50 kilometer route, maar die hielden ook snel weer op. Onderweg werd er naar me gezwaaid en een meisje in een auto bleef me maar aanstaren onder het inhalen. Hierdoor enigszins van slag vergat ik spontaan dat we hier links rijden hetgeen weer enig getoeter opleverde.

Het terrein vlak bij de brug is populair bij vissers. Een jongen vlak bij de brug slaagde er in zijn haak tegen de brug aan te knallen, waarna deze vast bleef zitten. Ik zei hem dat hij waarschijnlijk nooit meer zoiets groots zou vangen. Het begon al enigszins te schemeren toen ik weer richting centrum fietste. Ik ben inmiddels weer helemaal gewend aan het links rijden. Ik was vrij hongerig toen ik bij het hotel aankwam. Ik ben dan ook naar Albert Park gegaan naar het Chinese lantaarn festival in de overtuiging dat er daar wel het een en ander op eetgebied te doen zou zijn. De hele straat stond inderdaad vol met schreeuwende Aziaten. Het was al laat en het festival liep af dus het evwiething fo wandolla was niet van de lucht. Goed mijn slag kunnen slaan derhalve. Het meest blij was ik nog wel met een kokosnoot waar een rietje uit stak en waar je de kokosmelk zo uit kon drinken. Dat is wel wat voor mijn vader. De lampionnen waren erg mooi. Ik maakte een paar fotó s en kwam er toen achter dat de batterij het had begeven. Gelukkig ben ik vergeten om de batterijlader mee te nemen, dus krijg ik weer een kans om de locale economie te stimuleren. Hierna terug naar huis om te pitten, hoewel, ik deed de TV nog even aan en er was net een film begonnen, dirty war, over een aanslag op Londen met een vuile bom. Toch maar even kijken, maar zo werd het wel erg laat.

Gefietst : 60 kilometer
uitgegeven : 125,-(slapen 99,-thee en water 8,- eten en drinken 5,50, avondeten 10,-)

  • 10 Februari 2009 - 13:11

    Mam:

    Laszlo oh Laszlo, Je had toch echt je hoofd in een circustent gestopt met al je voor bereidingen.Maar als ik lees dat je je er niet zo druk om maakt dan getuigt dat van zelfkennis met de nodige zelfspot.LEER ER DAN OOK VAN!!! Sorry moederpraat XXXX

  • 10 Februari 2009 - 21:05

    Ruud En Marja:

    Laszlo
    Als ik het goed begrijp heeft men daar een méér dan normale interesse in jouw fiets. Ik hoop dat je dan ook een behoorlijk slot hebt waarmee je de fiets ergens aan vast kunt zetten want naar aanleiding van al de aangiften die ik heb opgenomen over gestolen fietsen kan ik je vertellen dat de "geinteresseerde" echt geen probleem heeft met een ordinair fiets (ring) slot o.i.d. maar dat het vernielen van een stevig slot, waarmee de fiets vast staat, een beetje op werken gaat lijken en daar heeft de fietsendief een bloedhekel aan. Verder hebben we weer genoten van je smeuïge verhalen. Ik denk dat jij je moet gaan beraden om deze verhalen (als je de reis erop hebt zitten) in boekvorm moet gaan uitgeven "The adventures of a Lawyer-Worldbiker"
    Wij kijken in ieder geval weer uit naar het vervolg.
    Ruud en Marja

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Laszlo

Na vier jaar lang als advocaat voornamelijk voor anderen aan de slag te zijn geweest, is het hoog tijd om ook eens aan mij zelf te denken. Wat heet, ik wilde eigenlijk maar anderhalf jaar in Haarlem blijven en nu heb ik er opeens een eigen kantoor, samen met Marleen, Pauline en Sjirk.Damiate advocaten, een sociaal kantoor met een breed aanbod aan rechtsgebieden. John Lennon zei al eens iets over dat het leven feitelijk is wat je overkomt terwijl je bezig bent andere plannen te maken. Zo had ik rond mijn achtste gepland 30 jaar later met vrouw en kinderen ergens in een landhuis te wonen, maar in stede daarvan zit ik nu in mijn eentje aan het andere einde van de wereld aan het begin van een lange fietstocht in zo ongeveer het meest bergachtige land ter wereld. He, kan ik er wat aan doen dat de gebeurtenissen weigeren zich aan mijn plannen te houden?

Actief sinds 08 Feb. 2009
Verslag gelezen: 97
Totaal aantal bezoekers 37210

Voorgaande reizen:

31 Januari 2009 - 05 Augustus 2009

Mijn eerste reis

Landen bezocht: