Dag 3, maandag 2 februari 2009
Door: Laszlo
Blijf op de hoogte en volg Laszlo
09 Februari 2009 | Nieuw Zeeland, Auckland
Na 9 uur vliegen landden we om half zeven in de ochtend in Sydney. Richard een goede vakantie gewenst en zelf een manier gezocht om de komende 5 uur door te brengen. We vertrokken namelijk pas weer om 11.40 uur. Geld kon ik niet pinnen, althans het leek me beter dat niet te doen aangezien je over het algemeen maar 1 gastoptreden per dag kunt maken met een pinpas. Als ik nu wat ging pinnen om wat eten en drinken te kopen, zou dat wel eens kunnen betekenen dat ik later vandaag geen geld meer kan ophalen in Nieuw Zeeland en om nu mijn eerste avond aldaar onder Auckland Harbour Bridge door te brengen?
Gelukkig had ik nog wat ponden, ongelukkig genoeg was ik zo moe dat ik in plaats van het 10 pond biljet, dat van vijf aan de dame bij de wisselbalie gaf. Hierdoor kwam ik precies te kort om te kopen wat ik echt wilde. Ik had ook geen zin om dan maar alsnog het 10 pond biljet in te leveren. Dat zou me weer een behoorlijke courtage kosten. Soms zit ik mezelf behoorlijk in de weg. Nu dan maar ontbijten met een bakje fruit, gezond en tevens het enige dat ik me kon veroorloven.
De rest van de tijd tot aan het vertrek heb ik liggend, lezend en slapend bij gate 30 doorgebracht. Met inmiddels een indrukwekkende verzameling vlekken van snacks, ontbijten en diners van over de hele wereld in mijn overhemd, gevoegd bij de stank van niet douchen en geen deo bij me hebben zal ik niet bepaald een fraaie indruk gemaakt hebben. Dat was echter wel het laatste waar ik me druk over maakte. Ik maakte me eigenlijk al lang nergens meer druk over.
Het vliegtuig vertrok uiteindelijk met enige vertraging. Tenslotte was daar eindelijk, na nog eens drie uur vliegen, de landing op Auckland International. De fiets was eveneens meegekomen, zij het dat de doos enigszins open was en dat het kennelijk wel erg moeilijk was om THIS SIDE UP te interpreteren. Op Schiphol had de doos in die positie nog wel goed gestaan, maar aan het andere einde van de wereld moet je de doos dan wel omdraaien. Mijn overige bagage leek eerst niet meegekomen, maar bleek gelukkig bij een andere bagageband aangekomen. Van Marja had ik op Schiphol nog wat dingen meegekregen. Ik besloot deze nu maar eens te openen om te zien of het niet toevallig wat eetbaars was. Daar zijn ze nogal streng op en om nu een jaar in de gevangenis te gaan zitten of 100.000 dollar te gaan betalen leek me ook weer zo wat. De dropjes bleken nog in de verpakking te zitten (gelukkig had Marja ze niet eerst zelf op smaak getest) en dat bleek in orde. Mijn tent werd nog schoongemaakt, maar mijn fiets moest ik kennelijk toch echt zelf doen.
Ter plekke ook nog de meest recente Lonely Planet (LP) Nieuw Zeeland gekocht. De fietseditie hadden ze niet. Die zou ik dan wel in Auckland zelf kopen. Buiten nog wat met twee Duitsen uit Neurenberg gesproken terwijl de bus maar niet langs wilde komen. Toen de bus er was, wilde de chauffeur mijn fiets niet meenemen. Uiteindelijk werd ook dat geregeld toen ik hem er op wees dat dat vijf jaar geleden geen enkel probleem was. Uitgestapt bij het havengebouw, gezocht naar Aspen House B&B, na enige tijd gevonden. Ingecheckt bij een Braziliaanse schone (althans, zij deed het feitelijke inschrijven, ik heb wel een eigen kamer), tanden gepoetst en alvorens te gaan slapen nog even een kebabje naar binnen gewerkt op Queen Street. Ik heb gelijk maar voor twee nachten geboekt voor een eigen kamer, een beetje privacy en een beetje een lekker bed is wel aardig om mee te beginnen.
Gefietst: -
Uitgegeven : Sydney ontbijt 8,-; LP: 45,-; bus: 15,-; 2 overnachtingen 168,-, kebab + coke 12,-
Gelukkig had ik nog wat ponden, ongelukkig genoeg was ik zo moe dat ik in plaats van het 10 pond biljet, dat van vijf aan de dame bij de wisselbalie gaf. Hierdoor kwam ik precies te kort om te kopen wat ik echt wilde. Ik had ook geen zin om dan maar alsnog het 10 pond biljet in te leveren. Dat zou me weer een behoorlijke courtage kosten. Soms zit ik mezelf behoorlijk in de weg. Nu dan maar ontbijten met een bakje fruit, gezond en tevens het enige dat ik me kon veroorloven.
De rest van de tijd tot aan het vertrek heb ik liggend, lezend en slapend bij gate 30 doorgebracht. Met inmiddels een indrukwekkende verzameling vlekken van snacks, ontbijten en diners van over de hele wereld in mijn overhemd, gevoegd bij de stank van niet douchen en geen deo bij me hebben zal ik niet bepaald een fraaie indruk gemaakt hebben. Dat was echter wel het laatste waar ik me druk over maakte. Ik maakte me eigenlijk al lang nergens meer druk over.
Het vliegtuig vertrok uiteindelijk met enige vertraging. Tenslotte was daar eindelijk, na nog eens drie uur vliegen, de landing op Auckland International. De fiets was eveneens meegekomen, zij het dat de doos enigszins open was en dat het kennelijk wel erg moeilijk was om THIS SIDE UP te interpreteren. Op Schiphol had de doos in die positie nog wel goed gestaan, maar aan het andere einde van de wereld moet je de doos dan wel omdraaien. Mijn overige bagage leek eerst niet meegekomen, maar bleek gelukkig bij een andere bagageband aangekomen. Van Marja had ik op Schiphol nog wat dingen meegekregen. Ik besloot deze nu maar eens te openen om te zien of het niet toevallig wat eetbaars was. Daar zijn ze nogal streng op en om nu een jaar in de gevangenis te gaan zitten of 100.000 dollar te gaan betalen leek me ook weer zo wat. De dropjes bleken nog in de verpakking te zitten (gelukkig had Marja ze niet eerst zelf op smaak getest) en dat bleek in orde. Mijn tent werd nog schoongemaakt, maar mijn fiets moest ik kennelijk toch echt zelf doen.
Ter plekke ook nog de meest recente Lonely Planet (LP) Nieuw Zeeland gekocht. De fietseditie hadden ze niet. Die zou ik dan wel in Auckland zelf kopen. Buiten nog wat met twee Duitsen uit Neurenberg gesproken terwijl de bus maar niet langs wilde komen. Toen de bus er was, wilde de chauffeur mijn fiets niet meenemen. Uiteindelijk werd ook dat geregeld toen ik hem er op wees dat dat vijf jaar geleden geen enkel probleem was. Uitgestapt bij het havengebouw, gezocht naar Aspen House B&B, na enige tijd gevonden. Ingecheckt bij een Braziliaanse schone (althans, zij deed het feitelijke inschrijven, ik heb wel een eigen kamer), tanden gepoetst en alvorens te gaan slapen nog even een kebabje naar binnen gewerkt op Queen Street. Ik heb gelijk maar voor twee nachten geboekt voor een eigen kamer, een beetje privacy en een beetje een lekker bed is wel aardig om mee te beginnen.
Gefietst: -
Uitgegeven : Sydney ontbijt 8,-; LP: 45,-; bus: 15,-; 2 overnachtingen 168,-, kebab + coke 12,-
-
09 Februari 2009 - 12:41
Ruud Groenendal:
Hoi Laszlo. Wij hebben je avonturen gelezen waarbij we diverse keren behoorlijk in de lach schoten vanwege je humoristische manier van schrijven. Het maakt zo'n stuk ook erg prettig om te lezen. Ga zo door met een vervolg. Wees wel voorzichtig met vuur want op het vaste land (Australie) is het behoorlijk mis, bosbranden en iets verderop overstromingen. Een beetje vreemd dat ze de zaak in het Noordoosten laten overstromen terwijl in het Zuidoosten de boel in de fik staat.....
Groetjes van ons uit Den Helder en we kijken weer uit naar een nieuw verhaal!!
Ruud en Marja -
09 Februari 2009 - 17:34
Ronald Houkes :
He laszlo,
Het doet me goed te lezen dat je weer ouderwets chaotisch ons kouwe kikkerlandje hebt verlaten. Moet zelf nu nog twee weken wachten voor ik kan vertrekken. Australie is tegenwoordig elke dag in het nieuws met als sleutelwoorden: bosbranden en overstromingen. Beide in gebieden waar ik komen ga. Nou ja, met een beetje mazzel is tegen de tijd dat ik er ben de rust daar weer een beetje teruggekeerd. Ik wens je veel plezier daar en zal je belevingen blijven volgen.
groetjes,
Ronald -
09 Februari 2009 - 19:25
Els Sprenkeling:
Heej Laszlo ,
Eindelijk is het dan zover , leuk om je belevenissen te lezen .We hebben om je gelachen ,wat een humor . En wat een zenuwengedoe met je fiets!!!! Kun je verhaal niet gaan uitgeven in boekvorm? Veel plezier en wij blijven je volgen .Groetjes van Gerard en Els sprenkeling -
09 Februari 2009 - 19:39
Dirk Scheltens:
"Beetje overdreven" dacht ik ,om zo'n drukte te maken van een overtocht.Totdat ik op de begeleidende kaart geen bekende namen als Stortemelk tegen kwam en me realiseerde dat dit Vlieland niet kon zijn.Is me toch iets ontgaan.Was er ook meteen meer begrip voor het probleem met je fiets This Side Up is Down Under natuurlijk heel iets anders.Wees blij dat je geen auto hebt meegenomen.We kijken met belangstelling naar je volgende verhaal uit.
De Delfzijlster Tak.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
